Προπηλάκισαν δημοσιογράφο και ιερέα

Δημοσιογράφοι προπηλακίσθηκαν προχθές το βράδυ από διαδηλωτές, μεταξύ των οποίων και μέλη της Επιτροπής Κατοίκων Αγ. Παντελεήμονα, που είχαν συγκεντρωθεί στην περιοχή για να διαμαρτυρηθούν κατά της παρουσίας αλλοδαπών. Οι δημοσιογράφοι έφθασαν λίγο μετά τις εννέα το βράδυ, σχεδόν ταυτόχρονα με δυνάμεις της Αστυνομίας και της Πυροσβεστικής, όταν ξέσπασε φωτιά σε βοηθητικό χώρο του ιερού ναού του Αγ. Παντελεήμονα.

Το μένος των διαδηλωτών συγκέντρωσε ο συντάκτης της «Κ» κ. Κώστας Ονισένκο, που ασχολείται συστηματικά με τα συμβαίνοντα στην περιοχή. Ο κ. Ονισένκο είναι από τους πρώτους που είχαν επισημάνει το έντονο πρόβλημα της ευρύτερης περιοχής και είχε προβλέψει την κατάσταση, στην οποία έχει οδηγήσει η παντελής απουσία κρατικής μέριμνας. Οι συγκεντρωμένοι επιτέθηκαν στον κ. Ονισένκο, διότι διαφώνησαν με τα γραφόμενά του και -όπως δήλωσαν στην «Κ»- σκοπεύουν να επιτίθενται σε όποιον γράφει κείμενα που δεν τους είναι αρεστά. Τελικά, ο συντάκτης της «Κ» έφυγε με συνοδεία αστυνομικών. Επονείδιστη φραστική επίθεση δέχθηκε και ο εφημέριος του ιερού ναού Αγ. Παντελεήμονα, πατέρας Προκόπιος, που είναι γνωστός για την έντονη ανθρωπιστική του δράση. Ο πατέρας Προκόπιος αντιμετώπισε με ξεχωριστό θάρρος και στωικότητα τις βίαιες φραστικές επιθέσεις και προσβολές, διαβεβαιώνοντας ότι θα συνεχίσει το ανθρωπιστικό του έργο.

Aπό τη σημερινή Καθημερινή

Ευτυχώς, κάποιοι επιμένουν να βλέπουν στο πρόσωπο του πάσχοντος συνανθρώπου τον Νυμφίο, αγνοώντας το προσωπικό κόστος που αυτό συνεπάγεται.

Για το ίδιο θέμα, από την Ελευθεροτυπία:

Εκπρόσωποι πολιτικών κομμάτων, δημοσιογράφοι και μετανάστες έπεσαν, προχθές το βράδυ, θύματα ξυλοδαρμού από ομάδα ακροδεξιών, που είχαν στήσει καρτέρι στην πλατεία του Αγ. Παντελεήμονα. Ηταν λίγο μετά τις 8.30 το βράδυ, δηλαδή την ώρα που πήρε φωτιά το υπόγειο της εκκλησίας. Στην πλατεία υπήρχαν ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις.

«Βλέπεις, καιγόμαστε», απάντησε με στωικότητα ο πατέρας Προκόπιος προχθές το βράδυ, όταν καιγόταν το υπόγειο της εκκλησίας. Δείχνει το σπασμένο εξωτερικό τζάμι. Δίπλα του, βρισκόταν μόνο ένα 15χρονο κορίτσι: «Δεν φεύγω θα μείνω εδώ, μαζί σας. Εσείς με βαφτίσατε, μας έχετε βοηθήσει».

Σ' αυτό το υπόγειο συγκεντρώθηκαν όλο τον χειμώνα οι άστεγοι μετανάστες, εδώ μάζευαν ρούχα και τρόφιμα που μοίραζαν στους άπορους. Πολλές φορές ο πατέρας Προκόπιος απειλήθηκε -από ομάδες ακροδεξιών που πραγματοποιούσαν συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας μπροστά στην εκκλησία, παρουσία δημοσιογράφων και αστυνομικών- γι' αυτές τις ενέργειες.

Η φωτιά στο υπόγειο του Αγ. Παντελεήμονα εκδηλώθηκε στις 8.45 και ελέγχθηκε ύστερα από λίγα λεπτά με την παρέμβαση 15 πυροσβεστών και πέντε οχημάτων. Ομάδες ακροδεξιών που ήταν συγκεντρωμένες στον προαύλιο χώρο φώναζαν ρατσιστικά συνθήματα και κατηγορούσαν τους μετανάστες για εμπρησμό. Σύμφωνα με καταγγελίες, ολόκληρη τη νύχτα, ομάδες ακροδεξιών χτυπούσαν διερχόμενους μετανάστες.

Λίγο πριν από τις 9 το βράδυ, ο δημοσιογράφος της «Καθημερινής» Κώστας Ονισένκο πήγε στην εκκλησία ερευνώντας το συμβάν της φωτιάς στο υπόγειο της εκκλησίας του Αγ. Παντελεήμονα. Οπως περιγράφει, έφθασε μαζί με συναδέλφους από τηλεοπτικά μέσα: «Οταν εμφανισθήκαμε στην πλατεία με προπηλάκισαν και αναγκάσθηκα να αποχωρήσω με ισχυρή συνοδεία αστυνομικών. Το ίδιο έκαναν και στους άλλους συναδέλφους. Φώναζαν από ντουντούκα τ' όνομά μου για αρκετή ώρα, μέσα στην πλατεία. Συγκεντρώθηκαν περίπου 30 οργισμένα άτομα κι άρχισαν να με χτυπάνε. Μέσα από τα χέρια τους με τράβηξαν αστυνομικοί που ήταν παρόντες στην πλατεία. Μεταφερθήκαμε στο Α.Τ. Αγ. Παντελεήμονα όπου με απειλούσαν με υποβολή μηνύσεων. Δεν γνωρίζω τους συγκεκριμένους ανθρώπους αλλά απ' ό,τι κατάλαβα, δυσαρεστήθηκαν με κάτι που έχω γράψει», απαντά ο δημοσιογράφος ο οποίος δεν θέλησε να δώσει συνέχεια στο συμβάν. (...)

Τίποτε δεν συνέβη;

Tου Παντελή Μπουκάλα, από την Καθημερινή

Yποτονική έως μηδενική ήταν η παρουσίαση από τον Τύπο, πρωτίστως τον γυάλινο, της εμπρηστικής επίθεσης σε υπόγειο της πλατείας Αττικής, που χρησιμοποιείται σαν χώρος λατρείας, αφού το τζαμί που έχει «υποσχεθεί» η ελληνική πολιτεία αποδεικνύεται πιο βασανισμένο και από το γεφύρι της Αρτας. Οσοι μάς βομβαρδίζουν καθημερινά με «πρωτοφανή» και «συγκλονιστικά», κάνοντας συνήθως τριχιά την τρίχα, δεν βρήκαν τίποτα το πρωτοφανές και το συγκλονιστικό στην απόπειρα μαζικής πυρπόλησης ανθρώπων που, αν έχει καμία σημασία αυτό, σε τίποτα δεν έχουν φταίξει· μοναδικό τους έγκλημα, η ξενότητα, ό,τι βαρύτερο. Φυσικά και δεν πήραν γραμμή από την κυβέρνηση, την αστυνομία ή τα κόμματα οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης. Αυθορμήτως λειτούργησαν και αυθορμήτως ομονόησαν. Απλώς το ξέρουμε πια ότι ο αυθορμητισμός τους είναι ιδεολογικότατος, έχει τα πρότυπα και τις «αξίες» του: Οταν κάτι «πλήττει την εικόνα της Ελλάδας», κι ας φταίμε εμείς οι ίδιοι και κανένας άλλος, τότε επιλέγουμε την αποσιώπηση ή την υποπληροφόρηση. Οταν, βέβαια, ο στόχος είναι να δείξουμε πόσο κακοί είναι οι ξένοι και πόσο φυσική η αντίδραση των Ελλήνων, ακόμα κι αν είναι ακραία, τότε βάζουμε μπροστά τη μηχανή της υπερπροβολής, της διόγκωσης, της προπαγάνδας.

Σάββατο ξημερώματα, λοιπόν, κι ύστερα από μια μέρα με τους μετανάστες στους δρόμους λόγω της καταστροφής του Κορανίου από αστυνομικό, πέντε μαυροφόροι πέταξαν βενζίνη στο υπόγειο που χρησιμοποιείται σαν τζαμί κι έβαλαν φωτιά. Ο στόχος τους ήταν ο θάνατος, το αίμα, ίδιος με τον στόχο των ομοϊδεατών τους που είχαν πετάξει προ μηνών χειροβομβίδα στο Στέκι των Μεταναστών στα Εξάρχεια (και τότε, μικρή έως ασήμαντη ήταν η δημοσιογραφική κάλυψη). Η τύχη ή οι διανυκτερεύοντες θεοί, κατά την πίστη του καθενός, έσωσαν τους ανθρώπους που κοιμούνταν εκεί, οι οποίοι και κατάφεραν να απεγκλωβιστούν. Διαφορετικά η Ελλάδα θα είχε ήδη μπει στον κατάλογο των χωρών όπου έχουν πυρποληθεί μετανάστες, και Ελληνες ανάμεσά τους, όπως στη Γερμανία.

Ναι, ναι, πυρπόληση ξένων από αποφασισμένους ξενοφάγους στη «φιλόξενη Ελλάδα», σύμφωνα με την αυτοκολακευτική κοινοτοπία που έσπευσαν να αναμασήσουν στο υπουργείο Εσωτερικών (όχι ο κ. Παυλόπουλος, τη δική του φωνή δεν θυμάμαι να την έχω ακούσει ποτέ στα δύσκολα). Αν δεν ήταν ζαλισμένοι από το κομματικό τους άγχος για τις εκλογές, τη μόνη δική τους «αξία», ίσως κατάφερναν να συναισθανθούν πόσο σοβαρά είναι τα πράγματα, πολύ πιο σοβαρά από την τηλεοπτική «ανάπλασή» τους. Ισως κατάφερναν να κατανοήσουν ότι την αρχική ύβρι, το σκίσιμο του Κορανίου από έναν αστυνομικό χριστιανάρα και Ελληνάρα που, όπως και οι περισσότεροι συνάδελφοί του, έχει συνηθίσει να περιφρονεί, να αυθαιρετεί, να τσαλαπατάει, την ακολούθησε μια απόπειρα μαζικής δολοφονίας. Και αν το κατανοούσαν, όχι μόνο θα διενεργούσαν έρευνες διαφορετικές από αυτές που συνήθως τερματίζονται άμα τη εξαγγελία τους, αλλά θα ζητούσαν και συγγνώμη. Επίσημα.