Τα όσα ζούμε όλον τον τελευταίο χρόνο, δεν αφήνουν και πολλά περιθώρια αμφιβολίας:
Όλες οι αξίες μας -όσες έχουμε, τέλος πάντων-, όλος ο... σπουδαίος πολιτισμός μας, η "Ενωμένη" μας Ευρώπη, ο μικρός μας τόπος, που συχνά-πυκνά αρεσκόμαστε να λέμε πως έδωσε τα φώτα στην οικουμένη (τρομάρα μας!), αποδεικνύονται πεπερασμένα,  λειψά, τραγικά ανεπαρκή, σαθρά και ετοιμόρροπα.

Η παράδοσή μας στα πιο πρωτόγονα ένστικτά μας ήδη συντελείται, ντυμένη εκλογικέυσεις, λιγότερο ή περισσότερο βαθυστόχαστες, του τύπου "καλά του κάνανε του Χατζηδάκη, αφού όλοι τους ίδιοι είναι", ή "σιγά μη δώσω εγώ τα φράγκα μου, που με κόπο κι αίμα μάζεψα!  Όλοι αυτοί που κλαίγονται πως είναι φτωχοί, είναι παράσιτα, π' ανάθεμα το κράτος πρόνοιας που τους κακομαθαίνει". Τακτικές γνωστές σε όλους μας - παλιά θα τις λέγαν, θαρρώ, "προφάσεις εν αμαρτίαις".

Αυτή ήταν, είναι, θα είναι η φύση μας.

Πόσο εύκολη μοιάζει η κατακρήμνιση στην κτηνωδία.

Πόσο έντονη η ανάγκη για τον Ερχόμενο.

Καλά σας Χριστούγεννα - κι αντίς για τα συνήθη κάλαντα, δείτε αυτό:



Από την ταινία "Joyeux Noel" του 2005, βασισμένη στο πραγματικό γεγονός της ανακωχής των Χριστουγέννων του 1914.

Εγκαίνια

Αντιγράφω από το ιστολόγιο του Μπάμπη:

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Την Πέμπτη 16 Δεκεμβρίου στις 8:00 το βράδυ

σας προσκαλώ στα εγκαίνια της έκθεσης ζωγραφικής μου με τίτλο

"Απλωμένα Ρούχα"

που θα γίνει στο εργαστήριό μου, Πλατεία Μητροπόλεως 11

(πίσω απο το ιερό της Μητρόπολης Αθηνών) Τηλ.211 4076675

"Απλωμένα Ρούχα " κρέμονται και στο www.pilarinos.gr

Μπάμπης Πυλαρινός

Διάρκεια μέχρι τις 15 Ιανουαρίου. Δευτ.-Σάβ. 11.00-20.00 

Μετά το τέλος της έκθεσης, στο εργαστήριο θα εκτίθενται έργα απο παλιότερες συλλογές.

Κατά τη διάρκεια της έκθεσης, κάθε Πέμπτη και Σάββατο πρωί, 11:00-13:00, μπορούν

να έρθουν τα παιδιά να παίξουν δημιουργικά παιχνίδια σε σχέση με τα εκτεθιμένα έργα.

΄Ολες οι ζωγραφιές των παιδιών θα αναρτώνται στο εργαστήριο και στην ιστοσελίδα

www.pilarinos.gr

Αντιγράφω από τη σελίδα του:

"Στη θέα μιας απλωμένης μπουγάδας αντικρίζω την πατρίδα μου, το πατρικό μου σπίτι, τα παιδικά μου χρόνια, τη θαλπωρή που μπορεί να δώσει ένας άνθρωπος σε έναν άλλον. Απλωμένα ρούχα σημαίνει ειρήνη, φροντίδα,  τρυφερότητα. Είναι είδος υπό εξαφάνιση, μια και μάλλον βολεύει να τα δίνεις στο καθαριστήριο.
   Η μπουγάδα είναι η διακριτική δημοσιοποίηση των πιο προσωπικών μας αντικειμένων: εσώρουχα, σεντόνια, πιτζάμες, νυχτικά...  Όλα έκθετα στο φως, αλλά σε περιορισμένο κοινό. Είναι απομυθοποίηση η απλωμένη μπουγάδα: Όλοι σε κάποιο σεντόνι θα κοιμηθούμε, κάποιο εσώρουχο θα φορέσουμε- και οι ποιο ένδοξοι και οι πιο ταπεινοί και οι πιο πλούσιοι και οι πιο φτωχοί. Είναι η μπουγάδα η κοινή μας καταγωγή, είμαστε σχετικώς γυμνοί."

 

Θα είμαι εκεί, Μπάμπη.

Μια και τα αποκτήματά μας, τα..."κεκτημένα "μας, τα σπίτια μας, οι ζωές μας όπως τις ξέραμε ως τα τώρα ακροπατούν στο χείλος του γκρεμού, καιρός να θυμηθούμε ξανά τον πλούτο αυτών που διαμοίβονται μεταξύ μας.

Όλες οι γραμμές μας στραβωθήκαν κι αποτύχαν... Ευτυχώς;