Από κοντά, έδειχνε ταλαιπωρημένη κι ακόμη πιο "θείτσα" απ' ό,τι στις φωτογραφίες ή στην τηλεόραση. Αλλά ήταν αυτή που είναι, πώς να της αρνηθώ; Αν και δεν ήταν ακόμα οκτώ, η ώρα που κανονικά ξεκινούν οι συναλλαγές, είπα κι άνοιξαν την πόρτα και εκείνη ήρθε στο γκισέ.
Λίγες στιγμές μετά, ένας ευτραφής κουστουμαρισμένος κύριος με μουστάκι-ποντικοουρά, σαν μέλος θρησκευτικής οργάνωσης, βγαλμένος λες από άλλη εποχή, εμφανίστηκε και άρχισε να διαμαρτύρεται, που είχα επιτρέψει στην κυρία να εξυπηρετηθεί πριν την έναρξη του ωραρίου, και σ' αυτόν όχι.
"Μα τι θέλατε να κάνω;", διαμαρτυρήθηκα κι εγώ με τη σειρά μου. "Πώς να της πω "όχι"; Δεν είδατε ποια ήταν;!"
Λίγο μετά, ξύπνησα με τις εικόνες του ονείρου νωπές.
"Δεν πάμε καλά", μονολόγησα.
4 σχόλια:
Ια! Μέρκελ Φταγκν!
Χε χε χε...
Μήπως ήταν ο Καραμανλής πουθενά στο όνειρο;
Χε χε... Όχι, ακόμη αγνοείται!
Δημοσίευση σχολίου