Η καλύβα του Παππού: 6 Ιαν 2007

6 Ιαν 2007

....γραμμένο μεσοκαλόκαιρο



Μια προσευχή για τα Χριστούγεννα




Εικοστέσσερις Δεκέμβρη.

Μόνος σ’ενα άδειο σπίτι

Και αυτή δεν έχει φύγει

-γιατί, απλά, ποτέ δεν ήρθε.


Και ο νους ξεφεύγει πίσω

Σ΄αγκαλιές, διπλά κρεββάτια

Και στα δυο της μαύρα μάτια.

Σε τραγούδια, μελωδίες,

Σε γιορτές και παραλίες,

Σ’ ό,τι ζούμε και ποθούμε

Και σ’εκείνο που φοβίζει

Κι αποφεύγουμε να δούμε:


Στις σκιές τ’ ωχρό κρανίο

Που όλ’ αυτά περιγελάει

Κι από μέσα το σκουλήκι

Που ό,τι χτίζουμε μασάει.

Αν αυτή η γαλάζια μπάλα

Πλέει μονάχη στο κενό της,

Κι αν δεν είναι ριζικό της

Ένας γάμος με το Φώς,

Τότε πες μου αλήθεια πώς

Ο καϋμός μου θ’ αναστήσει

Κείνα πού ‘χαν τραγουδήσει

Ψαλμωδοί και ποιητές,

Τροβαδούροι και ρεμπέτες,

Της ζωής αθώοι και φταίχτες,

Κι όποιος ένιωσε στο βάθος

Ό,τι κρύβει κάθε

πάθος.


Μα απόψε έχουν βεγγέρα

Όλοι οι... «δίκαιοι» του κόσμου

Και η ευσεβής

μιζέρια

Που αναδίνουν οι ψαλμοί τους

Ένα γύρω με κυκλώνει

Και η σιωπηρή μομφή τους

Το λαρύγγι μου γραπώνει.


Αλλά ο Ξένος, όπως πάντα,

Σιωπηλά θα ’ρθεί κι απόψε.




Και σαν θά ’μπειο Απρίλης

Θα διαβεί στη Βηθανία.

Το φιλοπερίεργο πλήθος

Θα θρηνεί και θ ’αμφιβάλλει,

Αλλ’ Αυτός θα προχωρήσει.


Και προτού το θαύμα γίνει,

Μεσ’ τη θλιβερή και γκρίζα

επικράτεια του Χάρου

Θα σταθεί και θα δακρύσει

μπρος στον τάφο του Λαζάρου.







(Γραμμένο Ιούλιο, με το νου να βηματίζει νευρικά ανάμεσα σε μνήμες και πόθους, μπλεγμένος στο δίχτυ ενός έρωτα πέρα για πέρα ανέφικτου - και τό 'ξερα.

Είναι στιγμές που ο ανεκπλήρωτος πόθος σε ξεπλένει από μίζερες, στρυφνές επιταγές, ηθικές ή άλλες, και μένεις μόνο με το βαθύ αίτημα της ζωής, ΖΩΗΣ με κεφαλαία, πλέριας, σώας, ολόκληρης. Λίγες φορές στη ζωή μου ένιωσα την ανάγκη να κραυγάσω "Κύριε, απολλύμεθα!", όχι ζητώντας ένα ψυχολογικό καταπραϋντικό, θρησκευτικές παρηγοριές και μαστουρώματα με άφθονο λιβανωτό, μα απάντηση σε καίριο της ύπαρξης ερώτημα, απτό, ψηλαφητό, βαρύ σαν πέτρα φωλιασμένη στο στομάχι.

Σαν ποίημα δεν νομίζω πως λέει και πολλά. Αλλά είναι δικό μου κομμάτι, σάρκα μου, πέρα για πέρα.)