Η καλύβα του Παππού: 25 Ιαν 2007

25 Ιαν 2007

Ανεκδοτάκι

Πεθαίνει ένας Καθολικός, πάει στον Παράδεισο. Τον βλέπει ο Αγιος Πέτρος, τον στέλνει στον τρίτο όροφο, να είναι με τους ομοδόξους του. "Μόνο κανε ησυχία περνώντας από τον πρώτο, εντάξει;", του λέει.

Ακολουθεί ένας Προτεστάντης, τα ίδια: ανέβα στον τέταρτο, ησυχία περνώντας από τον πρώτο, κ.ο.κ.
Μετά ήρθαν ένας Μουσουλμάνος, ένας Εβραίος, δύο Ανιμιστές, ένας Ινδουιστής, τρεις Βουδιστές και, τέλος, ένας άθεος.

"Τι 'ναι τούτο πάλι!", έκανε με απορία.

"Ο Παράδεισος, τέκνον! Καλώς όρισες!"

"Παράδεισος; Ασε, παππούλη, εγώ δεν πιστεύω σε τέτοια παραμύθια. Άκου, Παράδεισος!"
"Λοιπόν, τι θέλεις να γίνει τώρα; Είτε πίστευες είτε όχι, Θεός υπάρχει, και κρίνει ότι είσαι κι εσύ για εδώ. Θα μπεις, ή όχι; Άντε, περιμένουνε κι άλλοι", λεει ο Άγιος, που είχε αρχίσει να τσαντίζεται.

Ο άλλος το σκέφτηκε, δεν του έπεφτε κι άσχημα, κι είπε να μπει.

"Λοιπόν, ωραία! Στον έκτο όροφο θα πας, αλλά κάνε ησυχία περνώντας από τον πρώτο, 'ντάξει;"

Τι ήταν να το πει...

"Πώς! Τι είναι αυτά, κάτι μου κρύβετε! Συνωμοσία, το δίχως άλλο, του ιερατείου, και..."

"Ωχ, μην αρχίζεις! Καλά λένε πρώτα βγαίνει η ψυχή κι έπειτα το χούι. Θα σου πω: Στον πρώτο, παιδί μου, έχουμε τους Ορθόδοξους. Οι φτωχοί, είναι απόλυτα πεπεισμένοι πως είναι μόνοι τους εδώ πέρα και δεν μας κάνει καρδιά να τους το χαλάσουμε..."