Η καλύβα του Παππού: 03/01/2010 - 04/01/2010

30 Μαρ 2010

Γι' αυτό το έρημο το παιδάκι, γιατί δε βγαίνει κανείς στους δρόμους; Ε;

Να νιώθουν άραγε ιδιαιτέρως υπερήφανοι αυτοί οι ψυχασθενείς σκατομαλάκες που έβαλαν τη βόμβα;

26 Μαρ 2010

Ραντεβού με τη Φρίκη

Όχι, φίλε αναγνώστη, δεν αναφέρομαι στη σκληρότητα της "Frau Nein", ή σε ρατσιστικές εκδηλώσεις τμήματος του λαού που εκείνη εκπροσωπεί, ή σε ξένους κι επίβουλους, ή στο φάσμα της πτώχευσης...

Στους δικούς μας δαίμονες αναφέρομαι.


Από τα "Νέα" - δείτε οπωσδήποτε το βίντεο - κι αν αισθανθείτε την ανάγκη να σχολιάσετε, θα σας παρακαλέσω θερμά να μην αρχίσουμε τις εκλογικεύσεις και λοιπές άλλες '"προφάσεις εν αμαρτίαις" εδώ μέσα. Η φρίκη δε φτιασιδώνεται και η σημασία του να φωνάζονται τέτοια συνθήματα από στρατιώτες σε παρελαση στο κέντρο της Αθήνας δεν επιδέχεται υποβάθμισης.



Ρατσιστικά συνθήματα από μέλη των ειδικών δυνάμεων στη διάρκεια της παρέλασης της 25ης Μαρτίου στην Αθήνα
Μπαλάκι οι ευθύνες για τα ρατσιστικά συνθήματα στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου


Αίσθηση έχει προκαλέσει το βίντεο που κυκλοφορεί στο Διαδίκτυο και στο οποίο ακούγονται ρατσιστικά συνθήματα κατά την παρέλαση βατραχανθρώπων στον εορτασμό της 25ης Μαρτίου στην Αθήνα.

Κύκλοι του Πολεμικού Ναυτικού αρνούνται ότι οι βατραχάνθρωποι ανήκουν στις τάξεις του, ενώ από την πλευρά του Λιμενικού δεν υπάρχει επίσης επίσημη τοποθέτηση και το θέμα διερευνάται.

Στο βίντεο, που μαγνητοσκοπήθηκε στην Πανεπιστημίου λίγο πιο κάτω από το ύψος της οδού Σανταρόζα, ακούγονται ρατσιστικά συνθήματα όπως «Έλληνας γεννιέσαι δεν γίνεσαι ποτέ» και «το αίμα σου θα χύσουμε γουρούνι Αλβανέ».

Σύμφωνα με την Ελευθεροτυπία, στο δικτυακό τόπο της οποίας δημοσιεύτηκε το εν λόγω βίντεο, γραμμή στα συνθήματα έδιναν άντρες με πολιτικά, οι οποίοι ακολουθούσαν την παρέλαση από την πλευρά των θεατών. Ενας από αυτούς πηγαινοερχόταν με άνεση μεταξύ των θεατών και αυτών που παρήλαυναν, φωνάζοντας.

Από την πλευρά του Ναυτικού, αρμόδια στελέχη επιμένουν ότι οι επικεφαλείς των βατραχανθρώπων (ΟΥΚ) που συμμετείχαν στην παρέλαση δεν αναγνωρίζουν στο βίντεο το πρόσωπο κάποιου από τους δικούς τους άνδρες. Διευκρινίζουν δε ότι το Πολεμικό Ναυτικό συμμετείχε στην παρέλαση με μία ομάδα έξι σειρών και προπορευόταν ομάδα υπαξιωματικών. Στο βίντεο ωστόσο, όπως αναφέρουν, εμφανίζονται δύο ουλαμοί τεσσάρων σειρών, ορισμένοι εκ των οποίων φορούσαν κράνη, σε αντίθεση με τους άνδρες του Πολεμικού Ναυτικού.

Από την πλευρά του Λιμενικού Σώματος, το οποίο επίσης διαθέτει ειδικές δυνάμεις, δεν έχει υπάρξει καμία επίσημη αντίδραση. Αφήνεται, ωστόσο να εννοηθεί ότι το θέμα διερευνάται ανεπισήμως για να διαπιστωθεί εάν δικοί του άνδρες φώναξαν τα ρατσιστικά συνθήματα στην παρέλαση της εθνικής επετείου.

Παρακαλώ Ευρωπαίοι, μη μας σώσετε

Της Άννας Δαμιανίδη, από "Τα Νέα"

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: 26 Μαρτίου 2010

Παρακαλώ πολύ Ευρωπαίοι, μη μας σώσετε. Έχουμε βαρεθεί τον εαυτό μας και δεν έχουμε κουράγιο να τον αλλάξουμε. Κάντε κάτι καλό για μας, αφήστε να σωθούμε μόνοι μας. Αν μπορεί να συμβεί ακόμα κάτι τέτοιο.

Αυτή την ηττοπάθεια μπροστά στον υπάλληλο που ζητάει να δωροδοκηθεί για να κάνει τη δουλειά του, μπροστά στον εφοριακό που ζητάει φακελάκι για να βγάλει μικρότερη οφειλή, το κούνημα του κεφαλιού που πρέπει να περιέχει και θαυμασμό καθώς ακούμε τις περιγραφές των συμπολιτών που κατορθώνουν και αποσπούν χρήματα από το Δημόσιο, αυτή την υποταγή σε καταστάσεις που κοστίζουν ψυχικά περισσότερο κι από όσο κοστίζουν χρηματικά, μην τις συντηρήσετε σώζοντάς μας. Δεν θέλουμε σωτηρία. Δεν αντέχουμε άλλο την ευκολία με την οποία οι νόμοι παραβιάζονται, οι δημόσιοι χώροι καταστρέφονται, το δημόσιο χρήμα λεηλατείται, κι όλα αυτά με θράσος κάθε μέρα μεγαλύτερο.

Ποιος φανταζόταν, αναρωτιούνται μερικοί, το 2000 που μπαίναμε στο ευρώ ότι θα φτάναμε σε αυτό το χάλι; Μα αλήθεια, δεν περνούσε ποτέ από τον νου κανενός όταν αντιμετώπιζε την απαξίωση και του ευρώ και του κράτους σε κάθε φράση, σε κάθε συναπάντημα, ότι κάποτε θα τιναζόταν στον αέρα το οικοδόμημα; Συναντώντας ανθρώπους που δεν πίστεψαν στην ανάγκη να πάρουν τη δουλειά τους στα σοβαρά, τον εαυτό τους και τους άλλους στα σοβαρά, που ξεγελούσαν καθημερινά, που το διέδιδαν κιόλας, δεν φοβηθήκατε ποτέ;

Ακόμα δεν έχουμε καταλάβει. Ακόμα απαξιώνουμε όποιον προσπάθησε να βελτιώσει την κατάσταση. Μας κουράζουν οι ανώτερες απαιτήσεις, η μόρφωση και η συμμόρφωση.

Δεν νιώθαμε άξιοι για τόση Ευρώπη. Ακόμα τώρα δεν ξέρουμε, λέει, τι φταίει. Αφήστε μας να το βρούμε λοιπόν.

25 Μαρ 2010

Μις Ευρώπη ή Φράου Γερμανία;

Του Γιοσκα Φισερ, πρώην υπουργού Εξωτερικών και ηγέτη των Γερμανών Πρασίνων / Τhe Guardian
H Aγκελα Μέρκελ οδήγησε τη Γερμανία σε αναδίπλωση στο καβούκι της ακριβώς τη στιγμή που όλη η Ευρώπη έχει ανάγκη από μια αποφασιστική ηγεσία εκ μέρους της ισχυρότερης οικονομίας της. Τι ακριβώς συμβαίνει με την Μέρκελ; Πριν από λίγο καιρό, η Γερμανίδα καγκελάριος εθεωρείτο η «Μις Ευρώπη». Τώρα, δίνει όλο και συχνότερα την εντύπωση μιας «Φράου Γερμανίας». Η Γερμανία ανέκαθεν υπήρξε η ατμομηχανή της ευρωπαϊκής ενοποίησης, σε συμφωνία με τα πολιτικά και οικονομικά της συμφέροντα. Κάθε μεταπολεμική κυβέρνηση υπήρξε πρόθυμη να εκμεταλλευθεί την οικονομική ισχύ της Γερμανίας για να προωθήσει τον σκοπό αυτό, την αποπληρωμή του λογαριασμού για ολόκληρη την Ευρώπη. Το σύνθημα ήταν απλό: η Γερμανία δίνει και επωφελείται για αντάλλαγμα. Αν η Γερμανία ανέτρεπε το πρώτο σκέλος αυτής της εξίσωσης, το ευρωπαϊκό σχέδιο θα υφίστατο σοβαρές ζημίες – το ίδιο και τα γερμανικά συμφέροντα. Παρ’ όλα αυτά, η Μέρκελ μοιάζει να βαδίζει προς αυτήν την κατεύθυνση. Πράγματι, στη σκιά της ελληνικής κρίσης, μίλησε δημοσίως για την ανάγκη αποκλεισμού από την Ευρωζώνη μελών που δεν τηρούν τους κανόνες. Πιστεύει ειλικρινά ότι το ευρώ και η Ε. Ε. θα επιβίωναν μιας τέτοιας τιμωρίας; Αντί να διατυπώνονται πρωτοβουλίες για την ενίσχυση της αλληλεγγύης και της σταθερότητας στην Ευρωζώνη, παράλογες προτάσεις κυκλοφορούν στο Βερολίνο.
H ιδέα ότι η Γερμανία θα έδειχνε αλληλεγγύη απέναντι σε αποδυναμωμένα μέλη της Ευρωζώνης μόνο αν αποδεχθούν δρακόντεια μέτρα σταθεροποίησης είναι εξίσου μη ρεαλιστική. Τα μέτρα αυτά απλώς θα εκτοξεύσουν τον αποπληθωρισμό σε αυτές τις χώρες, που είναι οι σημαντικότερες αγορές για τις γερμανικές εξαγωγές.
Αυτό που είναι απαραίτητο είναι ο σωστός συνδυασμός οικονομικής και σταθεροποιητικής βοήθειας, ακόμη κι αν η πρώτη είναι εξαιρετικά αντιδημοφιλής στις τάξεις της γερμανικής κοινής γνώμης. Ως πρώτο βήμα, λοιπόν, πρέπει να δοθεί βοήθεια στην Ελλάδα μέσω της οικονομικής αλληλεγγύης των κυβερνήσεων της Ε. Ε.
Το κρίσιμο σημείο είναι αν η Γερμανία θα χρησιμοποιήσει την ισχύ της προς όφελος της Ευρώπης ή προς το δικό της συμφέρον. Δυστυχώς, η Μέρκελ φαίνεται ότι έχει αποφασίσει να ακολουθήσει τη δεύτερη οδό, επειδή ενέχει λιγότερα πολιτικά ρίσκα. Την ευθύνη για την τρέχουσα σύγκρουση στο εσωτερικό της Ε. Ε. έχουν κυρίως η Γερμανία και η Γαλλία, οι δύο ισχυρότερες οικονομίες της ζώνης. Αντί να ηγούνται, Γαλλία και Γερμανία επιτίθενται διαρκώς μεταξύ τους. Ενώ η διένεξη αφορά την αρωγή προς την Ελλάδα, το πραγματικό ζήτημα είναι η αμοιβαία δυσπιστία μεταξύ των δύο εταίρων, που εγκυμονεί τον κίνδυνο μόνιμης αποξένωσης.
(από την Καθημερινή)

11 Μαρ 2010

Lili Marleen



Lili Marleen

Vor der Kaserne,
Vor dem großen Tor,
Stand eine Laterne
Und steht sie noch davor.
So woll'n wir uns da wiederseh'n,
Bei der Laterne woll'n wir steh'n,
Wie einst, Lili Marleen.

Unsere beiden Schatten
Sah'n wie einer aus,
Daß wir so lieb uns hatten,
Daß sah man gleich daraus.
Und alle Leute soll'n es seh'n,
Wenn wir bei der Laterne steh'n,
Wie einst, Lili Marleen.

Schon rief der Posten:
Sie blasen Zapfenstreich,
Es kann drei Tage kosten!
Kamerad, ich komm' ja gleich.
Da sagten wir Aufwiederseh'n.
Wie gerne wollt' ich mit dir geh'n,
Mit dir, Lili Marleen!

Deine Schritte kennt sie,
Deinen schönen Gang.
Alle Abend brennt sie,
Doch mich vergaß sie lang.
Und sollte mir ein Leid gescheh'n,
Wer wird bei der Laterne steh'n,
Mit dir, Lili Marleen!

Aus dem stillen Raume,
Aus der Erde Grund,
Hebt mich wie im Traume
Dein verliebter Mund.
Wenn sich die späten Nebel dreh'n,
Werd' dich bei der Laterne steh'n
Wie einst, Lili Marleen,

Wie einst, Lili Marleen...


--Κατά λέξη (ή περίπου) απόδοση στα Αγλικά--

In front of the barracks,

In front of the main gate,
Stood a lamppost,
It still stands in the front,
So we want to see each other there again,
If we stand by the lamppost,
As before, Lili Marleen,
As before, Lili Marleen.

Our two shadows
Looked like one,
That we held each other so fondly
Someone would think we were one.
And everybody will see it
If we stand by the lamppost,
As before, Lili Marleen,
As before, Lili Marleen.

Already the guard was crying,
“They’re blowing the Night March.
That could cost you three days!”
“Comrade, I’m coming right away.”
There we said farewell,
But I would rather have gone with you,
With you, Lili Marleen,
With you, Lili Marleen.

She knows your footsteps,
Your own special stride.
Every evening she is burning,
Though she forgot me long ago.
And if a mishap should befall me,
Who would stand by the lamppost,
With you, Lili Marleen,
With you, Lili Marleen?

From out of silent space,
From out the lands of Earth,
Your beloved lips uplift me,
As if in a dream.
When the nocturnal mists swirl,
I will be standing by the lamppost,
As before, Lili Marleen,
As before, Lili Marleen...


Οι στίχοι γράφτηκαν κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο από τον στρατευμένο Γερμανοεβραίο δάσκαλο Hans Leip, ενώ η μελωδία από τον μουσικοσυνθέτη Norbert Schultze λίγο πριν το ξέσπασμα του Δεύτερου.

Μετά την κατάκτηση της Γιουγκοσλαβίας, λόγω της συχνής μετάδοσής του (ελλείψει διαθέσιμων δίσκων) από το Radio Belgrade, που είχε γίνει ο επίσημος ραδιοσταθμός του Γερμανικού στρατού, έγινε το αγαπημένο τραγούδι των Γερμανών στρατιωτών (μέχρι τότε είχε πουλήσει μόνο 700 αντίτυπα). Ο Goebbels -υπουργός προπαγάνδας του Ράιχ- το απαγόρευσε, αλλά οι πολλές επιστολές διαμαρτυρίας, όπως και η αδυναμία που είχε στο κομμάτι ο Rommel, το επέβαλαν - παιζόταν κάθε βράδυ πριν το τέλος του προγράμματος.

Καθώς ο Γερμανικός ραδιοσταθμός του κατεχόμενου Βελιγραδίου είχε εμβέλεια σε όλη την Ευρώπη και τη Μεσόγειο, το αγάπησαν γρήγορα και οι Συμμαχικές Δυνάμεις. Ήταν επικίνδυνο, όμως, ν' αφήσεις Βρετανούς στρατιώτες ν' ακούν το ραδιόφωνο των Ναζί -"they might get ideas", όπως εξηγεί η June Tabor προλογίζοντας την ερμηνεία της- κι έτσι γρήγορα ξεπήδησε η αγγλόφωνη εκδοχή - και η γαλλόφωνη, η ρωσσόφωνη κλπ.








Ψάχνοντας τις διάφορες εκτελέσεις στο Youtube, βρήκα τη λακωνική αφήγηση ενός ιδιαίτερου περιστατικού, που μ' έκανε να βάλω τα κλάματα:


Πριν καμμιά τριανταριά χρόνια, σε μια κρουαζιέρα, διοργανώνεται μια μουσική βραδιά για ερασιτέχνες. Κάποια κυρία κάθεται στο πιάνο και ξεκινά να παίζει το Lili Marleen - και πριν φτάσει στο ρεφραίν, έχουν σηκωθεί όρθιοι αρκετοί, Εγγλέζοι και Γερμανοί -προφανώς βετεράνοι -και το τραγουδούν με έκδηλη συγκίνηση, καθένας στη γλώσσα του. Το τέλος του τραγουδιού τους βρίσκει όλους δακρυσμένους, να ξεσπούν σε έξαλλο χειροκρότημα: οι πρώην εχθροί συμφιλιωμένοι στο κοινό βίωμα του φαντάρου που νοσταλγεί το κορίτσι του, χωρίς να ξέρει αν θα το ξαναδεί ποτέ κι αν θα το σφίξει στην αγκαλιά του, ή αν θ' αφήσει τα κόκκαλά του σε μια ξένη, αφιλόξενη γη.

6 Μαρ 2010

Έρχεται βροχή, έρχεται μπόρα, έρχεται μπόρα - και παγωνιά.....




Κι έτσι ξεχνιόμαστε, σε νότες γλυκύπικρες και αυτοσαρκαστικές....


Για πιο σοβαρά -και πιο τρομακτικά- κάντε μια βόλτα από το "Βλέμμα" του Νίκου Ξυδάκη, εδώ.

Προσυπογράφω,

Ανήσυχος και φοβισμένος
ένα συννεφιασμένο Σάββατο,

καθώς όλα μου μοιάζουνε
χαμένα και προπολεμικά,


καθώς κάθε μας παιχνίδι για ενηλίκους
- SUV, κότερα και πάσης φύσεως γκλαμουριές-,
μαζί με ιδέες κι ελπίδες,
ότι αλλάξαμε,
γίναμε πιο σοφοί, πιο Άνθρωποι,

-κι αυτές, και άλλες ψευδαισθήσεις
ευμάρειας, ανάπτυξης αειφόρου
και διαρκούς ασφάλειας
-

φανερώνουν πως δεν ήταν άλλο από
μια κοντή και χιλιομπαλωμένη κουβέρτα,
ανίκανη να κρατήσει έξω το Κρύο.




ΣΤΗ «Μ. ΒΡΕΤΑΝΝΙΑ» ΣΤΙΣ 28 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ ΜΕ 10 ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΕΣ HEDGE FUNDS

Μυστικό δείπνο κερδοσκόπων με ορντέβρ... Ελλάδα

«Μυστικό δείπνο» με στόχο να «φάνε» την Ελλάδα οργάνωσε η διεθνής των κερδοσκόπων μέσα στην ίδια την Αθήνα, και μάλιστα στο ξενοδοχείο «Μεγάλη Βρεταννία».

Το εδρεύον στη Νέα Υόρκη hedge fund Paulson & Co, του εικονιζόμενου (φωτογραφία αρχείου) Τζον Πόλσον, συγκαταλέγεται μεταξύ αυτών που πήραν μέρος στο «μυστικό δείπνο» της «Μεγάλης Βρεταννίας» με... μενού την ελληνική χρεοκοπία Το εδρεύον στη Νέα Υόρκη hedge fund Paulson & Co, του εικονιζόμενου (φωτογραφία αρχείου) Τζον Πόλσον, συγκαταλέγεται μεταξύ αυτών που πήραν μέρος στο «μυστικό δείπνο» της «Μεγάλης Βρεταννίας» με... μενού την ελληνική χρεοκοπία Σύμφωνα με χθεσινό δημοσίευμα της εφημερίδας «Financial Times», η γνωστή τράπεζα Goldman Sachs φιλοξένησε στις 28 Ιανουαρίου στο γνωστό πολυτελές ξενοδοχείο της Αθήνας 10 πελάτες της, στους οποίους περιλαμβάνονται τραπεζίτες, διαχειριστές κεφαλαίων και αναλυτές hedge funds, με θέμα το μέλλον της ελληνικής οικονομίας «και φυσικά το πώς θα βγάλουν λεφτά από αυτό».

Μεταξύ των συνδαιτυμόνων στο μεγάλο φαγοπότι, που περιελάμβανε Ελλάδα με ολίγη από... ευρώ, ήταν και δύο αναλυτές του περιβόητου αμερικανικού hedge fund Paulson & Co, το οποίο διαχειρίζεται κεφάλαια ύψους 32 δισ. δολαρίων και το οποίο έχει αναφερθεί σε δημοσιεύματα του διεθνούς οικονομικού Τύπου ως ένας από τους «κερδοσκόπους» που παίζουν τελευταία με την Ελλάδα μέσω των περιβόητων credit default swaps-CDS (συμβόλαια αντιστάθμισης πιστωτικού κινδύνου έναντι χρεοκοπίας) αλλά και το ευρώ.

Χρηματοοικονομικά όπλα μαζικής καταστροφής

Οπως χαρακτηριστικά γράφει το δημοσίευμα, «τα hedge funds έστησαν ένα καλά υπολογισμένο παιχνίδι, το οποίο δεν άρχισε τον Ιανουάριο αλλά πολλούς μήνες πριν». «Το παιχνίδι», συνεχίζει η εφημερίδα, «άρχισε το 2009, όταν hedge funds αγόρασαν μεγάλες ποσότητες ελληνικών CDS για προστασία έναντι του ελληνικού χρέους, εκτιμώντας ότι οι αγορές σύντομα θα "ξυπνούσαν" και θα έβλεπαν τα προβλήματα της Ελλάδας με το χρέος, οπότε θα στρέφονταν στην αγορά CDS για να προστατευθούν από τους κινδύνους». Τα CDS επινοήθηκαν στα τέλη του '90 με στόχο τη διάχυση του πιστωτικού κνδύνου, δίνοντας τη δυνατότητα σε τρίτους να αγοράζουν και να πωλούν αυτού του είδους τα παράγωγα, τα οποία ο γνωστός μεγαλοεπενδυτής Γουόρεν Μπάφετ τα είχε χαρακτηρίσει πριν από μερικά χρόνια «χρηματοοικονομικά όπλα μαζικής καταστροφής».

Μέχρι πρότινος, συνεχίζει το δημοσίευμα, το κόστος των ελληνικών CDS ήταν πολύ φθηνό, με πολύ λίγους να βλέπουν στην αγορά το ενδεχόμενο κρατικής χρεοκοπίας. «Πράγματι, μέχρι την τραπεζική κρίση του 2008, τα δεκαετή CDS για προστασία από το ελληνικό χρέος αγοράζονταν με μόλις 20 μονάδες βάσης, δηλαδή έδιναν απόδοση 0,2% για το ποσό που ασφαλίζονταν τον χρόνο».

Ενδιαφέρον παρουσιάζει η αναφορά ότι τα hedge funds που αγόραζαν τα εν λόγω CDS δεν κατείχαν το αντίστοιχο ομόλογο για να ανησυχήσουν από πιθανή ελληνική χρεοκοπία. Πρόκειται για μια ευρύτατα διαδεδομένη τακτική που αποκαλείται «naked CDS trading» (απαγορευμένη συναλλαγή CDS).

«Τα hedge funds στοιχημάτιζαν ότι αν η δημοσιονομική κατάσταση της ελληνικής κυβέρνησης χειροτέρευε -όπως περίμεναν- τότε οι κάτοχοι ελληνικών ομολόγων αξίας περί τα 300 δισ. δολάρια θα έτρεχαν απεγνωσμένα για προστασία ή ειδάλλως θα κοίταζαν να τα πουλήσουν».

Το κερδοσκοπικό παιχνίδι των hedge funds δεν περιορίστηκε μόνο στο ελληνικό χρέος. Σύμφωνα με άλλο «ένθετο» δημοσίευμα της ίδιας εφημερίδας, διαχειριστές hedge funds, σε σύσκεψη που έγινε στο Λονδίνο αυτή την εβδομάδα, κατέστρωσαν στρατηγική κατά του ευρώ, φοβούμενοι ότι τα παιχνίδια με την Ελλάδα θα προκαλέσουν αυστηρότερες ρυθμίσεις στις συναλλαγές με CDS.

«Αυτό θα μπορούσε να γίνει με την πώληση ευρώ έναντι του δολαρίου στην αγορά συναλλάγματος ή την προθεσμιακή αγορά, η οποία δίνει τη δυνατότητα στον αγοραστή να πουλήσει ευρώ σε μια συγκεκριμένη τιμή. Αν το ευρώ πέσει, τότε ο αγοραστής είναι μέσα και βγάζει κέρδος».

Υπενθυμίζεται ότι λίγο καιρό πριν η εφημερίδα «Γουόλ Στριτ Τζέρναλ» σε πρωτοσέλιδό της (26-28/02) είχε κάνει λόγο για έναν άλλο «μυστικό δείπνο», αυτή τη φορά στο Μανχάταν, στο οποίο μετείχαν hedge funds, όπως το Soros Fund Management (του γνωστού Τζορτζ Σόρος), όπου κατέστρωναν ανάλογη στρατηγική κερδοσκοπίας με ελληνικά CDS από τη μια και το ευρώ από την άλλη.

Πηγή: Ελευθεροτυπία

Το πόσο αξιόπιστες είναι οι πληροφορίες του άρθρυο δεν μπορώ να το ξέρω. Το παραθέτω κυρίως γιατί δίνει μερικές πληροφορίες για τη φύση αυτών των CDSs , δυσώνυμων χρηματοικονομικών παραγώγων, που κινδυνεύουν να τινάξουν στον αέρα όλη την παγκόσμια οικονομία - αν δεν κάνω λάθος, ο τζίρος τους είναι πολλαπλάσιος του παγκόσμιου ΑΕΠ.


3 Μαρ 2010

Αποζημιώσεις, Νόμπελ και βελανίδια

Πέραν του μικροκομματικού προσωπικού οφέλους, ή/και της προσπάθειας αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης από την ουσία της κρίσης, ειλικρινά δεν μπορώ να φανταστώ τι άλλο λόγο μπορεί να έχει ο οποιοσδήποτε Έλληνας πολιτικός για να αποφασίσει να το παίξει τσαμπουκάς ενάντια στη Γερμανία, είτε με το χαρτί μιας Νέας Εθνικής Αντίστασης – παραβλέποντας την, εντελώς τεχνικής φύσεως, λεπτομέρεια ότι ο πόλεμος έχει λήξει εδώ και 65 χρόνια- είτε με το χαρτί της –υποτιθέμενης…- πολιτισμικής υπεροχής.

Αλλά άντε κι αποφάσισε να το κάνει, χάθηκε ο κόσμος να προηγηθεί λίγη μελέτη; Ο πρόεδρος της Βουλής επικαλέστηκε τα δύο Νόμπελ των Σεφέρη και Ελύτη, ενώ τις τελευταίες δεκαετίες οι Γερμανοί –λέει- «μήπως έβγαλαν κανέναν Μπετόβεν και δεν τον πήραμε χαμπάρι;». Ο Παντελής Μπουκάλας, για το ίδιο χρονικό διάστημα, έβγαλε τέσσερα τα Νόμπελ των Γερμανών στη λογοτεχνία, ο Στέφανος Κασσιμάτης μέτρησε τα Νόμπελ που πήραν σε όλους τους τομείς και τα έβγαλε σαράντα (αμφότεροι στην Καθημερινή), ενώ ο Νίκος Δήμου στο blog του τα βγάζει πάνω από πενήντα. Τέτοια προκλητική άγνοια εκθέτει πολύ περισσότερα από τον ίδιο – χώρια που αποκαλύπτει πως το επίπεδο του λόγου πολλών Ελλήνων πολιτικών βρίσκεται στο επίπεδο του λόγου κάποιων Γερμανών δημοσιογραφίσκων.

Βέβαια –και δυστυχώς!- ο κ. Πετσάλνικος δεν ήταν μόνος στον αγώνα του: μαζί του εκτόξευσαν μύδρους ο Δήμαρχος Αθηναίων Νικήτας Κακλαμάνης, ο Πέτρος Ευθυμίου, ο Γιώργος Καρατζαφέρης, το Ινστιτούτο Καταναλωτή και πολλοί άλλοι. Ο συνήθως εκρηκτικός Θεόδωρος Πάγκαλος, ήταν –περιέργως-μάλλον πιο συγκρατημένος.

Σχετικά με τις αποζημιώσεις, κάποιες δικές μου σκέψεις: Πέραν του προφανούς, ότι όταν είσαι, δηλαδή, με την πλάτη στον τοίχο δεν σε παίρνει να κουνάς επιτιμητικά το δάχτυλο σε αυτόν που περιμένεις να σε βοηθήσει, η συνεχής επίκληση των εκκρεμών πολεμικών αποζημιώσεων ευτελίζει κάτι ιερό, που δεν του πρέπει να γίνεται επιχείρημα του τύπου «κι εσείς καταπιέζετε τους μαύρους» και που θα πρέπει να αντιμετωπιστεί εν καιρώ χωρίς προχειρότητες, χώρια που αποκαλύπτει απουσία άλλων –και ουσιαστικότερων- επιχειρημάτων.

Θα μπορούσε, λ.χ., να αναφερθεί κανείς στη γνώμη πολλών οικονομολόγων, ότι το ευρώ είναι κάτι σαν μετενσάρκωση του Γερμανικού Μάρκου (εφόσον είναι, σε μεγάλο βαθμό, κομμένο και ραμμένο ανάλογα με τις επιθυμίες της Γερμανίας, που υπερασπίζεται σαν κέρβερος το Σύμφωνο Δημοσιονομικής Σταθερότητας – άλλο αν κι εκείνη το παραβιάζει), οπότε ένα μέρος της γκρίνιας μερίδας των Γερμανών για τα προβλήματα που σήμαινε γι’ αυτούς η εγκατάλειψη του ισχυρού και σκληρού δικού τους νομίσματος, είναι αδικαιολόγητο.

Θα μπορούσε να αναφερθεί κανείς στην ανάγκη μερίδας Γερμανών πολιτικών (λέγε με FDP) να υποδαυλίσουν τις προκαταλήψεις που επιβιώνουν στην αντίληψη που έχει ο Γερμανικός λαός για τους Μεσογειακούς λαούς, προκειμένου να λειτουργήσουν αυτοί οι τελευταίοι ως αποδιοπομπαίος τράγος, εν όψει των περικοπών που αναπότρεπτα θα συνεχίσει να υφίσταται το κράτος προνοίας, αλλά και τα εισοδήματα στη Γερμανία.

Θα μπορούσε να αναφερθεί κανείς σε συγκεκριμένα νούμερα – πόσα χρήματα εισέρρευσαν στην Ελλάδα από την Ε.Ε., πόσα από αυτά προέρχονται από τη Γερμανία, και πόσα χρήματα πήγαν στη Γερμανία από τις αγορές Γερμανικών προϊόντων και –ουχ ήττον- οπλικών συστημάτων από τη χώρα μας – δείτε σχετικό δημοσίευμα στο «Βήμα» εδώ.

Θα μπορούσε να αναφερθεί κανείς στην ανάγκη εποπτείας των παραγώγων προϊόντων, με τα οποία κερδοσκοπούν διάφοροι εις βάρος της δικής μας χώρας και του ίδιου του Ευρώ.

Θα μπορούσε να αναφερθεί κανείς στον υποκριτικό αυτοδικαιωτισμό πολλών εκ των εταίρων μας, που ασφαλώς γνώριζαν περί των παραποιημένων μας στοιχείων, αλλά έκαναν τα στραβά μάτια, για λόγους πολιτικούς, και τώρα προσπαθούν να κρύψουν πίσω από τις χρόνιες δικές μας παθογένειες τα δομικά προβλήματα της ίδιας της Ευρωζώνης.

Θα μπορούσε να αναφερθεί κανείς στο άτοπο της αντιμετώπισης δομικά διαφορετικών οικονομιών με τους ίδιους όρους.


Και όλα αυτά όχι για να αρνηθούμε, καταπώς αγαπούμε να κάνουμε, τις τεράστιες δικές μας ευθύνες για το χάλι μας.

Αλλά γιατί, όπως εύστοχα γράφει η Sueddeutsche Zeitung, μια « (..) διένεξη ανάμεσα στην Ελλάδα και τη Γερμανία είναι ιδιαίτερα επιβλαβής, γιατί ρίχνει νερό στο μύλο των λαϊκιστών και στις δύο πλευρές και δυσκολεύει εκείνους που αναζητούν μια διέξοδο από τη σημερινή κρίση.»

Κοινώς, ήρθε ο καιρός να επαναφέρουμε τη συζήτηση στην πραγματικότητα, μια πραγματικότητα πολύπλευρη, πολύπλοκη και πολύχρωμη, που ουδεμία σχέση έχει με θλιβερά και βλακώδη κλισέ που βλέπουν τον κόσμο ασπρόμαυρο, τους Μεσογειακούς λαούς ως εκ φύσεως τεμπέληδες και απατεώνες, ή τους κεντροευρωπαίους ως εσαεί οφειλέτες δικούς μας, κατά το αξιοθρήνητο σλόγκαν «όταν εμείς (ποιοι «εμείς», αλήθεια;) χτίζαμε Παρθενώνες, εσείς τρώγατε βελανίδια».

2 Μαρ 2010

2 Μαρτίου, Νικολάου του Πλανά


Γνωρίζω έναν ιερέα εις τας Αθήνας

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ

Μεταξύ των υπαρχόντων ιερέων υπάρχουσιν ακόμη πολλοί ενάρετοι και αγαθοί, εις τας πόλεις και εις τα χωρία.

Είναι τύποι λαϊκοί, ωφέλιμοι, σεβάσμιοι. Ας μην εκφωνούσι λόγους. Ηξεύρουσιν αυτοί άλλον τρόπον πώς να διδάσκωσι το ποίμνιον.

Γνωρίζω ένα ιερέα εις τας Αθήνας. Είναι ο ταπεινότερος των ιερέων και ο απλοϊκώτερος των ανθρώπων. Διά πάσαν ιεροπραξίαν αν τού δώσης μίαν δραχμήν, ή πενήντα λεπτά, ή μίαν δεκάραν, τα παίρνει. Αν δεν τού δώσης τίποτε, δεν ζητεί. Διά τρεις δραχμάς εκτελεί παννύχιον Ακολουθίαν, Λειτουργίαν, Απόδειπνον, Εσπερινόν, Όρθρον, Ώρας, το όλον διαρκεί εννέα ώρας. Αν τού δώσης μόνο δύο δραχμάς, δεν παραπονείται. Κάθε ψυχοχάρτι, φέρον τα μνημονευτέα ονόματα των τεθνεώτων, αφού άπαξ τού το δώσης, το κρατεί διά πάντοτε. Επί δύο, τρία έτη εξακολουθεί να μνημονεύη τα ονόματα. Εις κάθε προσκομιδήν μνημονεύει δύο ή τρεις χιλιάδας ονόματα. Δεν βαρύνεται ποτέ. Η προσκομιδή παρ' αυτώ διαρκεί δύο ώρας. Η Λειτουργία αλλάς δύο. Εις την απόλυσιν της Λειτουργίας, όσα κομμάτια έχει εντός τού ιερού, από πρόσφορα ή αρτοκλασίαν, τα μοιράζει όλα εις όσους τύχουν. Δεν κρατεί σχεδόν τίποτε.

Μίαν φοράν έτυχε να χρωστή μικρόν χρηματικόν ποσόν, και ήθελε να το πλήρωση. Είχε δέκα ή δεκαπέντε δραχμάς. Όλα εις χαλκόν. Επί δύο ώρας εμετρούσεν, εμετρούσεν, εμετρούσεν και δεν ημπορούοε να τα εύρη πόσα ήσαν. Τέλος εις άλλος χριστιανός έλαβε τον κόπον και τού τα εμέτρησεν. Είναι ολίγον τι βραδύγλωσσος και περισσότερον αγράμματος. Εις τας ευχάς, τας περισσότερας λέξεις τας λέγει ορθάς, εις το Ευαγγέλιον, τας περισσότερας εσφαλμένας. Θα ειπείτε, διατί η αντίθεσις αύτη; Αλλά τας ευχάς τας ιδίας απαγγέλλει καθ' εκάστην, ενώ την δείνα περικοπήν τού Ευαγγελίου θα την αναγνώση άπαξ ή δις ή, το πολύ, τρις τού έτους, εξαιρέσει ωρισμένων περικοπών συχνά, άλλ' ατάκτως επανερχομένων, ως εις τούς Αγιασμούς, εις τας Παρακλήσεις. Τα λάθη όσα κάμνει εις την ανάγνωσιν, είναι πολλάκις κωμικά και όμως εξ όλων των ακροατών του, εξ όλου τού εκκλησιάσματος, κανείς μας δεν γελά. Διατί; Τον εσυνηθήσαμεν και μας αρέσει. Είναι αξιαγάπητος• Είναι απλοϊκός και ενάρετος. Είναι άξιος τού πρώτου Μακαρισμού τού Σωτήρος.

Τώρα υποθέσατε ότι αυτός ο ίδιος ιερεύς είχε εξέλθει από ιεροδιδασκαλείον, παλαιόν ή νέον,θα είχε διαφοράν επί το βέλτιον; Θα ήτο πασαλειμμένος με ολίγα ατελή, κακοχώνευτα και συγκεχυμένα γράμματα, με περισσοτέραν οίησιν και αξιώσεις; Θα ήτο δια τούτο καλύτερος;

Πηγή: περιοδικό ΣΥΝΑΞΗ, τεύχος 16 (από το βιβλίο Ο παπα- Νικόλας Πλανάς, Εκδόσεις «ΑΣΤΗΡ», Αθήνα 1979. ) - Εγώ το ήκλεψα από το διαδίκτυο.