Η καλύβα του Παππού: 4 Ιαν 2007

4 Ιαν 2007

....βλεμμάτων συνέχεια II

Ένα από τα πολλά γλυπτά που κοσμούν τον σταθμό του μετρό στην Πλατεία της Επανάστασης - Μόσχα, Πάσχα 2005



Ναός εντός του Κρεμλίνου - ένας από τους πολλούς


Τα τείχη του Κρεμλίνου - Μόσχα, Πάσχα 2005

....βλεμμάτων συνέχεια I


























Άποψη της Αγ. Πετρούπολης (Πάσχα 2005)








Η προτομή του Φιόντορ Ντοστογιέφσκυ στον τάφο του στην Πετρούπολη (Πάσχα 2005)



















Το "Τζαμί του Ιμάμη" στο Εσφαχάν, Ιράν, 12/2002

....Ένα βλέμμα στον κόσμο

Κάποτε σνόμπαρα όσους είχαν για χόμπι τα ταξίδια. "Μα τι βρίσκουν σ' αυτήν την ιστορία; Άσε που χαλάνε κι ένα κάρο λεφτά", έλεγα.

Μα όλα άλλαξαν έξι χρόνια πριν, όταν αξιώθηκα να ταξιδέψω εκτός συνόρων για πρώτη φορά- κι έλαχε χώρα της Ανατολής, εξωτική, παράξενη, τ' όνομά της υφασμένο με θρύλους.

Δεν ήθελε και πολύ... Το μικρόβιο με προσέβαλλε αμέσως και η ασθένεια αποδείχτηκε όχι μια επιπόλαιη ίωση, αλλά μια χρόνια -και, πιθανώς, ανίατη- νόσος...

Ακολουθουν λίγες φωτογραφίες από τα μέρη που αξιώθηκα να επισκεφτώ μέχρι σήμερα. Ένα μεγάλο μέρος της απόλαυσης που μου προσφέρει ένα ταξίδι, είναι οι φωτογραφίες που θα τραβήξω....



Δαμασκός, Συρία, 12/2000




Παλμύρα, Συρία, 12/2000


Casablanca, Μαρόκο, 12/2001



Μαρακές, Μαρόκο, 12/2001





Fez, Μαρόκο, 12/2001



Esfahan, Ιράν, 12/2002

Κάποια Χριστούγεννα

24 Δεκέμβρη





Η γκρίζα πόλη, μεθυσμένη, παραπατάει σε χιόνι ξαφνικό

Και μέσα από τη λερωμένη ομίχλη που σηκώθηκε προβάλλουν

Βασανισμένα πρόσωπα, όλο ζάρες, κι απλώνουν ικετευτικές παλάμες,

Ψελλίζοντας τις ακατάληπτες αιτίες της παρακμής τους·

Πολυάσχολοι χρηματιστές ανοίγουν βιαστικά το βήμα, προσπερνώντας·

Αλλόγλωσσα κορίτσια, επιδεικνύουν προκλητικά τα μακριά τους

πόδια

Και ένας γέροντας ρακένδυτος, υψώνοντας καταμεσίς στο δρόμο τη μαγκούρα,

Φτύνει βλαστήμιες σκοτεινές στον κόκκινο ουρανό.

Τη 24η του αυτού μηνός, παραμονή της του Χριστού Γεννήσεως.

Τη βλέπω ξαφνικά, παγώνω· κρατά δυο τσάντες που από δώρα ξεχειλίζουν,

Πιασμένη αλά μπρατσέτα μ’ έναν άνδρα· γελούνε, περπατούν σχεδόν χορεύοντας-«Κοίτα ! Χιονίζει !» λέει εκείνη εκστατικά· χαμογελάει αυτός, την αγκαλιάζει

τρυφερά-

Ενα λεωφορείο μπαίνει μπροστά· μεσολαβεί μια ατέλειωτη στιγμή·

Ο δρόμος άδειασε· μια ανεπαίσθητη υποψία της μυρωδιάς της.

Ώρες αργότερα, στο μισοάδειο μαγαζί, πλάι σε κάποιον μεθυσμένο και ταλαίπωρο

Αλβανό,

Μασάω με προσπάθεια περισσή το πλαστικό φαΐ – νηστήσιμο, καθώς πουλάει καλά

τις μέρες τούτες-

Κι ακούω απ’ τα μεγάφωνα τα κάλαντα σε κάποια αλλότρια γλώσσα,

να ειρωνεύονται, θαρρείς,

Σε τόνους γλυκερούς, την τόσην ερημιά.

…επέστη δε καιρός ο της γεννήσεως, και τόπος ην ουδείς, τω καταλύματι.

Κρύο· τυλίγομαι σφιχτά μεσ’το παλτό και διασχίζω βιαστικός

την παγωμένη ερημιά που λεν « Πλατεία Ομονοίας »

Για ν’ ανταμώσω έν’ άδειο στρώμα,

Μεσ’ το μουντό και παγωμένο σπιτικό.