Η καλύβα του Παππού: 15 Ιαν 2007

15 Ιαν 2007

Thomas Stearns Eliot (1888-1965)





Στις 4 του μήνα συμπληρώθηκαν 41 χρόνια από το θάνατο του Thomas Stearns Eliot...



Ένα τραγούδι για τον Συμεών

Κύριε, στα κύπελλα ανθίζουν οι υάκινθοι της Ρώμης

Κι ο ήλιος του χειμώνα σκαρφαλώνει τους λόφους του χιονιού.

Ανθίσταται σκληρά η πείσμων εποχή.

Είν’ η ζωή μου ελαφριά, προσμένοντας τ’ αγέρι του θανάτου

Όπως το πούπουλο στη ράχη του χεριού.

Σκόνη στο ηλιόφως και μνήμη στις γωνιές

Τον άνεμο προσμένουν,

Που παγερός φυσά στην πεθαμένη γη.

Χάρισέ μας την ειρήνη Σου.

Εβάδισα χρόνους πολλούς σ’ αυτήν την πόλη,

Ετήρησα νηστεία και προσευχή,

Ελέησα τους φτωχούς,

Έλαβα και παρείχα τιμή κι αναψυχή.

Κανείς ποτέ δε διώχτηκε από την πόρτα μου.

Το σπιτικό μου ποιος θα το θυμάται,

Πού θε να ζήσουν των παιδιών μου τα παιδιά,

Όταν θα ’ρθεί της θλίψης ο καιρός;

Θα καταφύγουνε σε μονοπάτι τράγου και σ’ αλεποφωλιά

Φεύγοντας από τ’ αλλότρια πρόσωπα κι από τ’ αλλότρια ξίφη.

Πριν από τον καιρό των μαστιγίων, των οδυρμών και των δεσμών,

Χάρισέ μας την ειρήνη Σου.

Πριν τους αναβαθμούς του όρους της απόγνωσης,

Πριν από τη βέβαιη ώρα των μητρικών κλαυθμών,

Τώρα, την εποχή που ο Όλεθρος γεννάται,

Άσε το Βρέφος, τον Λόγο τον ανείπωτο και άλαλο ως τα τώρα,

Να φέρει την παραμυθία του Ισραήλ

Σε κάποιον που ογδόντα χρόνους έχει

Και όχι αύριο.

Κατά το ρήμα Σου.

Θα Σε υμνούν και θα υποφέρουν σε κάθε γενεά,

Με δόξα και με χλευασμό,

Ως φως επί φωτός,

Καθώς την κλίμακα ανεβαίνουν των αγίων.

Όχι για μένα το μαρτύριο, ή έκσταση προσευχής και στοχασμού,

Όχι τον ύστατο οραματισμό.

Χάρισέ μου την ειρήνη Σου.

(Και ρομφαία θα διαπεράσει την καρδιά σου, τη δική σου επίσης).

Απόκαμα από τη ζωή μου κι από τις ζωές αυτών μετά από μένα,

Πεθαίνω με το θάνατό μου, και τους θανάτους εκεινών μετά από μένα.

Άσε το δούλο Σου ν’ απέλθει, έχοντας δει τη σωτηρία Σου.



(Μετάφραση δική μου)