Η καλύβα του Παππού: 29 Απρ 2007

29 Απρ 2007

Λοιπόν, ανταποκρινόμενος στην πρό(σ)κληση της Οίστρος, έξι σημαντικά και αγαπημένα τραγούδια - μετά το πρώτο που ήταν αυτονοήτως ή πρώτη μου επιλογή, διάλεξα σχεδόν τυχαία από το σακκούλι με τις αγάπες μου, μια και είναι δύσκολο να ξεχωρίσω:

1. Ζεϊμπέκικο, του Διονύση Σαββόπουλου. Μια παράδοξη, σπαρακτική προσευχή. Το προτιμώ στην πρώτη εκτέλεση, από το "Βρώμικο Ψωμί", αλλά κι ετούτη εδώ, με τη Σωτηρία Μπέλλου, είναι εξαιρετική.

2. Ποιος είν' τρελός από έρωτα, από το Μεγάλο Ερωτικό. Ποίηση Γιώργου Σαραντάρη, μουσική Μάνου, ερμηνεία της θεϊκής Φλέρυ...

3. Wish you were here, των Pink Floyd, από το ομώνυμο άλμπουμ του 1975. Χωρίς περισσότερα σχόλια.

4. Milord, σύνθεση του Μουστακί, από τη συγκλονιστική Edith Piaf.

5. Paint it black, των Rolling Stones. Για τις στιγμές της οργισμένης θλίψης.

"I wanna see the sun
blotted out from the sky..."


6. If it be your will , του Leonard Cohen (εδώ από τον Antony σε μια σπαρακτική ερμηνεία).

Επίσης : Here comes the sun,
του George Harrison, Famous blue raincoat (του Leonard Cohen), To πρακτορείο και Της Πίκρας τα Ξερόνησα (από το Ρεμπέτικο του Ξαρχάκου), Πώς να Σωπάσω (Ξαρχάκος, με τη φωνή του Ξυλούρη), Μπουζούκι μου Διπλόχορδο (Μάρκος), Tom Traubert's Blues (Tom Waits), Εκείνη (Φοίβος Δεληβοριάς) και άλλα πολλά, ων ουκ έστιν αριθμός...

Η πάσα πάει στην Credit, στον Μπάμπη, στον Αλέξη, στο Γιτσάκι και στη Φιλομήλα. Για να σας δω!