Η τήβεννος του δικαστή ποτέ δε με κολάκεψε,
Ούτε του Αχιλλέως η πανοπλία,
Τα επιμελώς διαλυμένα ράκη του ζητιάνου,
Ή το πρησμένο πετσί του επιβήτορα ταύρου.
Πώς να ντυθώ για σένα;
Γυμνό δε θα με θες-
Εδώ ούτε τ’ όνομά μου δεν θυμάσαι.