Στην καθημερινή σχοινοβασία που είναι η ζωή μας...
...άλλοτε φοβάμαι να ξεμυτίσω, νιώθοντας μικρός ....
...και απροστάτευτος...
...κι άλλοτε νιώθω σα το θηρίο στο κλουβί.
Χώρια η ζέστη! Αρχίζει και βαράει κατακούτελα.
Καλοκαιριάζει νωρίς.
...................................................
Σαν ήμουν παιδί, ήταν απλά τα πράγματα, τα καλοκαίρια.
Διακοπές με τους γονείς - πράγμα που σήμαινε, μεταξύ άλλων...
....οικογενειακές επισκέψεις, που είχαν τη χάρη τους, αλλά και...
...διάφορους, μάλλον εκνευριστικούς συγγενείς, που φώναζαν διαρκώς καθώς "συζητούσαν" (στην πραγματικότητα, μιλούσαν μόνοι τους, αλλά δεν το καταλάβαιναν).
Τι πείραζε, όμως; Εγώ είχα μυαλό μόνο για τη θάλασσα, και δεν εννοούσα να ενοχληθώ από τις παντός είδους και σχήματος "θείτσες" με τα ταπεράκια, ούτ' από τις φωνές...
....ή τα διάφορα θωρηκτά που κατέπλεαν υπερήφανα.
Τα θυμήθηκα σήμερα, λόγω των υψηλών θερμοκρασιών. Δεν είμαι πια τόσο ανεκτικός, ούτε απέναντι στη ζέστη, ούτε απέναντι στην πολυκοσμία.
Μού 'ρχεται να ρίξω ένα σάλτο....
...και να την κάνω γι' αλλού, μακριά, πολύ μακριά, να βρώ καταφύγιο από τον σκληρό ήλιο και όλα τ' άλλα....
....παρέα με φίλους αγαπημένους, στη σκιά των δένδρων...
...και να παίζουμε με το νερό ολημερίς, πάλι σαν παιδάκια...
Το τριήμερο του Αγίου Πνέυματος είναι κοντά. Ως τα τότε, κάνω υπομονή.
Σημ: Όλες τις φωτογραφίες τις έχω τραβήξει, σε διαφορετικές στιγμές, στο Αττικό Ζωολογικό Πάρκο - από τις αγαπημένες βόλτες μου. Copyright Christophorus.
Πριν από 3 εβδομάδες
17 σχόλια:
Πώς το έλεγε το τραγούδι... "Αν μας αντέξει το σκοινί, θα φανεί στο χειροκρότημα".
:-)
Indeed!
Πού 'σαι, ετοιμάζω ποστ με την "άλλη" πλευρά της Σκιάθου, αυτήν που δεν χωνεύεις(-ουμε).
Βλέπω από τις αισθησιακές παρουσίες πέρασες σε χαριτωμένα ζωάκια! Δοκιμασμένη συνταγή επιτυχίας :)
Καλοκαίριασε πρόωρα και τα μυαλά μας ήδη στις θάλασσες. Ευτυχώς το Άγιο Πνεύμα προνόησε και θα μας επιστρέψει εξόδους.
Απορία: Ποια είναι η "άλλη" πλευρά της Σκιάθου;
Τα τρισχαριτωμένα ζωάκια ήταν ανέκαθεν και παιδιόθεν αδυναμία μου. Το Αττικό Ζωολογικό Πάρκο είναι πολύ ωραίο και χαλαρωτικό για βόλτα - άσε που μου φτιάνει το κέφι αν είμαι στα κάτω μου. Και έχω βγάλει εκατοντάδες φωτογραφίες εκεί.
Η άλλη πλευρά της Σκιάθου έχει να κάνει με την κακογουστιά, αυτό που οι Νεοέλληνες ονομάζουμε kitsch. Δυστυχώς, υπάρχει υπερπληθώρα τέτοιων ερεθισμάτων στο νησί του Παπαδιαμάντη, πράγμα που στενοχώρησε πολύ κι εμένα και την σύντροφό μου στην πρόσφατη εκδρομή μας εκεί.
Όσο κι αν σκέπτομαι πως ίσως να είναι λίγο πολυτέλεια να τα βλέπει κανείς έτσι τα πράγματα, μια πολυτέλεια που οι κάτοικοι ενός μικρού μέρους που περιμένουν από τον τουρισμό για να ζήσουν ίσως και να μην έχουν, νομίζω πως η συσσωρευμένη κακογουστιά της πόλης της Σκιάθου ξεφεύγει από τα συνήθη.
Τρανταχτό παράδειγμα-λυπάμαι που δεν είχα το κουράγιο να το φωτογραφίσω: Καμπαναριό βαμμένο έντονο καναρινί.
Θα ακολουθήσει ποστ τις προσεχείς ημέρες, με φωτογραφίες που δείχνουν και τις δύο πλευρές της νήσου...
Καλημέρα!
Zωή και ζέβρα πέρναμε Μεγαλειότατε γλέπω. Αντε νάρθει του Αγίου Πνεύματος;-)
Βρε καλώς τον, καιρό είχες να έρθεις από τα μέρη μας, ευσεβέστατε!
Γεώργιος Χοιροβοσκός έφη: "Zωή και ζέβρα πέρναμε Μεγαλειότατε γλέπω."
Εντάξει, μην τρελαθούμε! Με τα πάνω και τα κάτω μας- έως πολύ κάτω, ενίοτε. Τι να γίνει, έτσι είναι ο βίος των αμαρτωλών - για τους δίκαιους (μετά εισαγωγικών ή άνευ) δεν γνωρίζω τι ισχύει...
Πολύ ωραίες οι φωτογραφίες!Το Αττικό Ζωολογικό Πάρκο δεν το έχω επισκεφθεί έως τώρα αλλά το θέλω πολύ.
Τα ζωάκια είναι πολύ καλοί φίλοι.
Ναι η πολύ δικαιοσύνη μ' έφαγε.
Χοιρόβοσκος ο Δίκαιος. Κάτι σα μυθολογία που λέμε;-)
οι δρόμοι μας έχουν συναντηθεί κάποια πρωινά της Κυριακής στην Πλάκα. Στη γνωστή φιλόξενη αυλή, ή στο σπιτάκι, πίνοντας ελληνικούς καφέδες... χαίρομαι που βρισκόμαστε και διαδικτυακά...
Βρε κούκλα μου και εσύ στη πλάκα, φτιάξε μια παστα φλόρα να φχαριστηθούμε.Τη Κυριακή δεν είπες κουβέντα το μυαλό σου ήταν αλλού ως συνήθως Δε σε παρεξηγεί κανείς γιατί εισαι καλή καρδιά και κάνεις τόσα άλλα.Αρχηγέ της φυλής σπουδαίο ποστ ποιητικότατον.Να χεις τη υγεία σου.
@ PAstaflora: Η χαρά είναι όλην ιδικήν μου, chere Πασταφλόρα!
Ώστε έχωμεν βρεθεί εις Πλάκαν, άνευ πλάκας; Αγαθόν το τοιούτον, όπως θα έλεγεν και ο πατήρ Σιλουανός -ουχί οΑθωνίτης, τον Ραγκαβίτην εννοώμεν.
Άμποτες να ξαναβρεθώμεν, και περστικά δια την πτώσιν ήν ελάβατε, καθώς είδον στο μπλογ υμών.
@Babis:
Άντε, ωρέ, μαύρα μάτια έκαμα να ιδώ ταις γραφαίς σου στο ιστοκάλυβό
μου! Τράβα κι από τα Φωτογραφικά Ττράδια να ρίψεις βλέφαρον, ίνα με είπης αν θες να συμμετέχεις και εσύ-χικ!
Μάλλον πρέπει να κοιμηθώ τώρα -χικ- γιατί αλλέως θα τα κάμω μούτι αύριον εις την εργασίαν μου. Φιλώ σας.
@babis: τα λουκουμάκια, δεν έχουν ψυχή; μόνο οι πασταφλώρες; χεχε. πολλά χαιρετίσματα έχετε οικογενειακώς από τη Βασιλική και τη Δήμητρα. όσο για την προηγούμενη Κυριακή, βρισκόμουν στις αγκάλες του Μορφέως! την προπροηγούμενη όμως αλώνιζα στο κουζινάκι.
@christophorus: ω, ναι, συνεγελάσθημεν εις την πλάκαν άνευ πλάκας. πιθανώς και σε κάποια παρασκευάτιακη συνάντηση εις Ξεναγέτην προ αμνημονεύτων.
Σοφαί αι ρήσεις του Σιλ του Ραγκαβίτου, όπως πάντα.
Και επίσης ωραιότατον και ψυχωφελές το ιστοκάλυβόν σας, θα το επισκεπτόμεθα πλέον καθημερινώς. βαθύτατα υποχρεωμένη δια τας ευχάς.
σας ασπάζομαι εις την δεξίαν παριάν
@ πασταφλώραν: Ασπάζομαι κι εγώ υμάς, πλην με έμβασες εις το τριπ να ανακλύψω την απάντησιν εις το φλέγον, πλέον, ερώτηγμα: ποία η πασταφλώρα;
Μετενόησα που υπογράφω με το όνομά μου. Γνωστοί εις εμέ άνθρωποι μπορούν να διασκεδάζουν κρύπτοντας την ταυτότητάν τους, κι εγώ όχι.
εις την κοινότηταν της πλάκας, είμεθα γνωστοί ως το ζεύγος το οποίον ενυμφεύθη πέρσι εις την εξωτικήν αμοργόν. δεν μπορεί να μην σας έχει δείξει καλλιτεχνικάς φωτογραφίας ο Σιλ, ο οποίος παρίστατο στο ιβέντ. είμεθα πλέον σελέμπριτι χάρη στις λήψεις του!
εσείς όμως ποίος είστε; η ιντερνετική σας αμφίεσις μου προκαλεί δυσκολίας εις την αναγνώρισιν...
Εάν ανατρέξετε εις τα ποστ με τας φωτογραφίας τας εκ Βενετίας, πιθανόν να εύρητε κάποιο γνώριμον πρόσωπον - το εμόν.
Χαιρετώ!
αμφιταλαντεύομαι μεταξύ του βασιλέως, του δαίμωνος και της γηραιάς κυρίας...
Ουδείς εξ αυτών, αγαπητή μου!
Εχάσατε, είχατε μιαν ευκαιρίαν και δεν εύρητε την αλήθειαν περί εμού.
C'est la vie!
Δημοσίευση σχολίου