Για την Αμαλία

Υστατο χαίρε στη γενναία Αμαλία του Διαδικτύου
Συγκλονισμένοι όσοι γνώρισαν τον αγώνα κατά του καρκίνου μέσω της ιστοσελίδας της

Της Λινας Γιανναρου

Από n. ago: «Καλό ταξίδι Αμαλία». Από ανώνυμη: «Στο καλό γλυκιά μου». Από kopeli: «Θα σε θυμόμαστε για πάντα». Από sofi-k: «Καλή ξεκούραση Αμαλία...». Από mondo: «Σήμερα έχω μόνο δάκρυα». Από dormammu: «Δεν υπάρχουν λόγια...» Από γιατρό: «Θα προσπαθήσω να θυμάμαι την ιστορία σου πάντα...».

Το όνομα Αμαλία «αντηχεί» τις τελευταίες ημέρες στους διαδρόμους του ελληνικού Διαδικτύου. Κανείς δεν μπορεί, δεν θέλει να πιστέψει ότι δύο μόλις εβδομάδες μετά το τελευταίο της post στο προσωπικό της ιστολόγιο, όπου περιέγραφε λεπτομερώς (και με ονόματα) τη σκληρή μάχη που έδινε όχι μόνο με τον καρκίνο, αλλά -κυρίως- με τo κακό πρόσωπο του ΕΣΥ στη χώρα μας (εύγλωττος ο τίτλος του: fakellaki.blogspot.com), η Αμαλία Καλυβίνου, στα 30 της χρόνια, θα έφευγε από τη ζωή. Το μήνυμα που «ανέβασε» την προηγούμενη Παρασκευή στο blog η κοινωνική λειτουργός του νοσοκομείου όπου η Αμαλία νοσηλευόταν πάγωσε τη διαδικτυακή κοινότητα: «Η Αμαλία έφυγε από κοντά μας σήμερα τα ξημερώματα...»

Ακολούθησε καταιγισμός μηνυμάτων -πάνω από 900 ξεχωριστοί χρήστες μπήκαν στο blog τής Αμαλίας για να γράψουν δυο λόγια παρηγοριάς στους τραγικούς γονείς και την αδελφή τής αδικοχαμένης κοπέλας. Αλλά και για να προειδοποιήσουν: «ο αγώνας της θα συνεχιστεί». Ηδη, η πρωτοφανής κινητοποίηση που προκάλεσε ο θάνατος της φοιτήτριας της Φιλοσοφικής οδήγησε τους Ελληνες bloggers στην ανακήρυξη της 1ης Ιουνίου ως ημέρας αφιερωμένης στην Αμαλία. «Το στερνό αντίο δεν θα είναι σιωπηλό και τυπικό. Θα είναι βροντερό και ουσιαστικό», γράφει ένας από αυτούς.

Το ιστολόγιο της Αμαλίας δεν ήταν μια κραυγή αγωνίας για την ασθένειά της. Ηταν ένα δριμύ κατηγορώ προς το σύστημα περίθαλψης της Ελλάδας και τους γιατρούς που δεν στέκονται δίπλα, αλλά απέναντι από τον ασθενή, με τη σκέψη τους στην τσέπη και όχι στον πόνο του. «Ο στόχος της Αμαλίας ήταν να πει την ιστορία της, ώστε μέσα απ’ αυτήν να αφυπνίσει όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους και συνειδήσεις. Κυρίως ήθελε να δείξει ότι υπάρχουν τρόποι αντίστασης στην αυθαιρεσία και την εξουσία των ασυνείδητων και ανάλγητων γιατρών», έγραψε η μητέρα και η αδελφή της Αμαλίας στο blog που δημιούργησε η κοπέλα πριν από δύο χρόνια και έμελλε να γίνει ένα από τα πιο δημοφιλή της ελληνικής μπλογκόσφαιρας.

Μόλις πριν από δύο μήνες, σε μια διακοπή της χημειοθεραπείας, έγραφε η Αμαλία: «Εχω πονέσει αφόρητα,... έχω σκεφτεί αμέτρητες φορές να αυτοκτονήσω,... έχω χάσει απολαύσεις αμέτρητες,... έχω διακόψει τις σπουδές μου πάνω από τρεις φορές, έχω χάσει εκδρομές,... έχω αντιμετωπίσει παράλογη γραφειοκρατία, έχω υπάρξει θύμα οικονομικής εκμετάλλευσης από γιατρούς,... έχω νοσηλευθεί σε βρώμικα νοσοκομεία με αδιάφορους γιατρούς, έχω νοσηλευθεί σε καθαρά νοσοκομεία όπου ήμουν πελάτισσα και το βλέμμα ήταν πάντα στην τσέπη που μπορούσε και όχι στο πόδι που πονούσε,... έχω περιμένει άπειρες ώρες σε ουρές νοσοκομείων ή ΙΚΑ για μια σφραγίδα, έχω υπάρξει άθυρμα του κάθε αμόρφωτου δημοσιοϋπαλληλίσκου...».
Η Αμαλία ήταν παιδάκι όταν ξεκίνησε η περιπέτεια της υγείας της. Ισως όμως τα πράγματα να είχαν εξελιχθεί διαφορετικά εάν μια σειρά λανθασμένων διαγνώσεων δεν είχαν καθυστερήσει τη λήψη της ενδεδειγμένης θεραπείας. Εάν οι γιατροί δεν ενδιαφέρονταν μόνο να κάνουν εισαγωγή στην ιδιωτική τους κλινική από το να της παρέχουν κάθε δυνατή φροντίδα. Εάν το γεγονός ότι η ίδια αρνούνταν πεισματικά να δώσει «φακελάκι» δεν οδηγούσε σε αναβολές προγραμματισμένων χειρουργείων...
«Σας εξορκίζω: κρατήστε αναμμένη τη φλόγα που άναψε η Αμαλία και μεγαλώστε τη», γράφει ο πατέρας της Δημήτρης Καλυβίνος στο blog. Η οικογένεια καλεί όσους το επιθυμούν να καταθέσουν στη μνήμη της Αμαλίας ένα ποσό στον σύλλογο Ελπίδα «ή σε όποια άλλη παρόμοια προσπάθεια γίνεται και γνωρίζετε».

Από την "Καθημερινή"

Στο http://yperoptix.blogspot.com/ μπορεί όποιος θέλει να ενημερωθεί για την κοινή προσπάθεια που ετοιμάζεται, ώστε να γίνει κάτι την 1η Ιουνίου.