Παίρνετε τη μουσική ενός ταλαντούχου Τούρκου συνθέτη.
Προσθέτετε χορευτές ασκημένους στο χορό των Δερβίσηδων.
Προσθέτετε ένα παιδάκι να περιφέρεται εκνευριστικά και μάλλον άσκοπα, συμβολίζοντας κατά τρόπο εντελώς φτηνό και ψυχολογικά εκβιαστικό, την "αθωότητα"-ή ό,τι άλλο θέλετε, ούτως ή άλλως, μόνον εσείς καταλαβαίνετε τι θέλετε να πείτε.
Διανθίζετε την παράσταση με απαγγελίες αποσπασμάτων από την ποίηση του Τζελαλλουντίν Ρουμί στα Περσικά και στα Τούρκικα. Υπέρτιτλοι δεν υπάρχουν, έτσι, για να είναι όλα πιο μυστηριακά.
Βάζετε λίγα ακόμη σύμβολα, ακατανόητα για τον αμύητο - πιθανότατα, και για το μυημένο- θεατή: Κέρατα, χελώνες, πουλιά, ψάρια, λίγα κέρατα ακόμα, μια φάλαινα.
Φροντίζετε η μουσική να εκτελείται από ένα γκρουπ δεξιοτεχνών.
Εξασφαλίζετε ικανό τεχνικό φωτισμού.
Τα βάζετε όλα στο μπλέντερ και χτυπάτε δυνατά.
Εξασφαλίζετε η παγκόσμια πρεμιέρα της παράστασης να γίνει στην Αθήνα, που κατεβάζει τα βρακιά της για να θεωρηθεί ότι συμμετέχει στην "πρωτοπορία".
Συγχαρητήρια, τα καταφέρατε! Η αρπαχτή σας ολοκληρώθηκε!
Αυτά, αντί άλλων σχολίων, για την παράσταση που έστησε ο πολύς Robert Wilson με τον τίτλο "In the Blink of an Eye", και που είχα την τύχη να παρακολουθήσω την περασμένη Τρίτη στο 'Παλλάς"...
Πριν από 3 εβδομάδες
7 σχόλια:
In the Blink of an Eye σας παίρνουμε τα ευρώπουλα απο την πορτοφόλα.
Πρώτον, μας ρίχνεις ένα Link
να καταλάβουμε περί τίνος πρόκειται.
Δεύτερον, ο Kudsi Erguner είναι σαν κάτι Ελληνες Ψάλτες -πολύ καλούς έως άριστους- οι οποίοι ανακάλυψαν... πώς θα τα κονομήσουν, γράφοντας CD για την παράδοση με παραδοσιακή ψαλτική.
Τρίτον... θέλει προσοχή το πράμα!
πείτε τα πείτε τα, που μας έχει φάει αυτή η αβαντγκάρντ και τα παραφερνάλιά της...
Δε μπορείτε να φανταστείτε πόσο συμφωνώ.
Αφήστε δε που όλος ο μυστικισμός γίνεται "λαμπρό θέαμα" στη σκηνή του Παλλάς.
Είχα δει περιστρεφόμενους δερβίσηδες στη Ρωμαϊκή Αγορά πριν 3 χρόνια μια νύχτα με πανσέληνο, με δωρεάν είσοδο για τον κόσμο και ήταν άλλο πράγμα.
Το "Θέατρο Πέρα από τα όρια" έκανε καλά τις αρπαχτές του. Που να δείτε χθές στη Λυσιστράτη με την Ardan και τον Departieu. Μάλλον για μπιν κοθώνια μας περνούν. ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ.
Ανώνυμε / -η,
Δερβίσηδες έχω δει κι εγώ. Λίγα πράματα ξέρω για τον Ρουμί κι όλα ετούτα, μα απ' τα όσα γνωρίζω, τρέφω πολύ σεβασμό. Κι ήταν κι αυτός ένας λόγος που ένιωσα τόσο εξαπατημένος από αυτήν την τρίχα που παρακολούθησα.
Αν ήταν χάλι μαύρο και η παράσταση με τον Γεράρδο, τι να πει κανείς πια...
Η αρπαχτή, της αρπαχτής... ω, ΑΡΠΑΧΤΗ!
Ας όψεται ο αρχοντοχωριατισμός μας - το ξαναγράφω: κατεβάζουμε τα βρακιά μας για να θεωρηθούμε "ιν".
Δε μας χέ%^* όλοι τους!
Εγώ θα την κάμω τον Ιούλη για Ηρώδειο, στας αρχάς του οποίου έχει Φαϊρούζ, και ένα εικοσαήμερο μετά Νόρα Τζόουνς.
Εγώ από την άλλη έχω επιλέξει 2 παραστάσεις στην Επίδαυρο
1. Αντιγόνη του Βογιατζή που δεν είδα πέρσι και
2. Ευτυχισμένες μέρες του Μπέκετ με τη Fionna Shaw
Με την ευκαιρία που είδα την κεφαλή του Ντοστογιέφσκι να μην παραλείψω να σας πω για την εξαιρετική παράσταση της Πειραματικής του Εθνικού "Ο Ηλίθιος" Θα ξαναπαιχτεί του χρόνου, αν σας αρέσει το θέατρο μην τη χάσετε.
Συνταγή για πονηρούς
Παίρνετε έναν φέηκ δερβίση και τον ψιλοκόβετε σε λεπτές ροδέλες. Τον τσιγαρίζετε ελαφρώς, προσθέτετε λίγο άσπρο κρασί και σκεπάζετε σε χαμηλή φωτιά για είκοσι λεπτά. Ακολούθως παίρνετε τον Robert Wilson του αφαιρείτε το κεφάλι, τον τεμαχίζετε, του βγάζετε τα εντόσθια και τον πετάτε στο φούρνο. Τον ψήνετε στους 250 για μιάμιση ώρα. Του προσθέτετε τις ροδέλες αλά δερβίση και ψήνετε μαζί για άλλα δέκα λεπτά. Τέλος το φαγητό σερβίρεται ζεστό με ρούμι και τρώγεται με μουσική υπόκρουση τούρκικης κλασικής μουσικής και κάποιον απ’ τους συνδαιτυμόνες να διαβάζει Ρουμί.
Καλή σας όρεξη.
Αυτό που παρηκολούθησα, ω Εφλατούν, δεν διλεφερε και πολύ απ΄λο αυτό που προτείνεις...
Αν και το δικό σου θα είναι, μάλλον, πιο εύγευστο...
Το ντου-βουντού φοβερόν και τρομερόν, άμα!
Δημοσίευση σχολίου