Σταχυολογώντας

Aπόσπασμα από άρθρο του Πάσχου Μανδραβέλη στην Καθημερινή της Δευτέρας:

" (...)Πέρα από τις τεχνικές λεπτομέρειες της πολιτικής (τις αδυναμίες του κ. Παπανδρέου, τη ρητορική δεινότητα του κ. Καραμανλή, την έλξη που ασκεί ο κ. Αλαβάνος στους νέους) υπάρχει και η ουσία της πολιτικής. Τι ψήφισε λοιπόν ο ελληνικός λαός; Κατ’ αρχήν υπερψήφισε μια κυβέρνηση που ρητορεύει διαρκώς για μεταρρυθμίσεις, αλλά δεν ενοχλεί κανένα εφαρμόζοντάς τες. Επληξε τον δικομματισμό υπερψηφίζοντας τους σχηματισμούς της άρνησης. ΚΚΕ, ΛΑΟΣ και ΣΥΡΙΖΑ. -πέρα από τα νεφελώδη «ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός»- δεν προτείνουν κάτι. Απλώς αρνούνται κάθε αλλαγή, την οποία βαφτίζουν ανάλγητη και νεοφιλελεύθερη. Η ήττα του ΠΑΣΟΚ δεν οφείλεται στο ότι δεν χάραξε σαφή πορεία υπέρ των μεταρρυθμίσεων. Εχασε τη νεολαία του προς τον ΣΥΡΙΖΑ διότι ψέλλισε κάτι για αλλαγές στα ΑΕΙ και υπέρ της αλλαγής του άρθρου 16. Η συντριβή του οφείλεται στις παλινδρομήσεις, αλλά η ήττα του ξεκίνησε το 2002 όταν επιχείρησε να μεταρρυθμίσει το ασφαλιστικό.
Ο ελληνικός λαός ψήφισε συντηρητικά, και ας ψήφισε αριστερά. Εδωσε εντολή ακινησίας και αυτό είναι κατανοητό. Μετά τη θεωρία εκσυγχρονισμού του κ. Σημίτη -και της ιντελιγκέντσιας που τον πλαισίωσε- δεν δημιουργήθηκε ιδεολογία μεταρρυθμίσεων. Κανείς δεν εξήγησε πειστικά την ανάγκη τους. Αντιθέτως αφέθηκε άπλετος χώρος για να δημιουργηθούν παραμυθίες μεταρρυθμίσεων (το ασφαλιστικό θα λυθεί μαγικά, χωρίς θυσίες από κανένα) και ο μπαμπούλας των μεταρρυθμίσεων από τη λαϊκιστική αριστερά.
Το ζήτημα είναι ότι ο τόπος χρειάζεται μια καινούργια θεωρία μεταρρυθμίσεων. Ενα ιδεολογικό πλαίσιο πέρα από κούφιες ρητορείες και μεταμοντέρνα σχήματα το οποίο θα αναδείξει κάτι απλό: κόστος και όφελος ανά τομέα. Να εξηγηθεί τι κοστίζει σε κάποιους η μη αναθεώρηση του άρθρου 16 και ποιο το όφελος για τους υπόλοιπους. Να γίνει κατανοητό πως ο αποσυγχρονισμός που δημόσιου τομέα έχει ως αποτέλεσμα τραγωδίες σαν κι αυτές της Πελοποννήσου. Οτι το κόστος των μεταρρυθμίσεων δεν θα φορτωθεί στους ώμους των αδυνάτων, αλλά θα επιμεριστεί δίκαια. Ότι το ίδιο θα ισχύσει και για τα οφέλη".

...και του Δημήτρη Ρηγόπουλου, από την σημερινή Καθημερινή:

" (...) Η κ. Γιαννάκου «τιμωρήθηκε» από την εκλογική βάση του κόμματός της όχι γιατί έπραξε τα αυτονόητα στην Παιδεία, αλλά επειδή πρόβαλλε σθεναρή αντίσταση στους εθνικιστικούς κύκλους που ζητούσαν την άμεση και οριστική απόσυρση του περίφημου βιβλίου της Ιστορίας της ΣΤ΄ Δημοτικού.
Η πρώην υπουργός δεν κλονίστηκε μπροστά στο διογκούμενο, φαιοκόκκινο κύμα διαμαρτυρίας, μίλησε με τη γλώσσα της λογικής και το πλήρωσε. Ισως ήταν προετοιμασμένη, ίσως και όχι. Οι έρευνες κοινής γνώμης τής είχαν στείλει προειδοποιητικά σήματα, καθώς ένα καθόλου αμελητέο τμήμα της κοινής γνωμής εμφανιζόταν σφόδρα δυσαρεστημένο με τους χειρισμούς της. Οι δημοσκόποι προέβλεπαν ότι το θέμα του βιβλίου της Ιστορίας θα είχε επιπτώσεις στην εκλογική επίδοση της Νέας Δημοκρατίας. Τελικά τα θύματα ήταν περιορισμένα, το εξής ένα.
Η κ. Γιαννάκου ήταν μία από τις βασικές μεταρρυθμιστικές φωνές της κυβέρνησης. Υπερασπίστηκε ένα νομοσχέδιο που προέβλεπε, ανάμεσα σε άλλα, την αξιολόγηση των καθηγητών και τη δυνατότητα λειτουργίας μη κρατικών πανεπιστημίων, όπως συμβαίνει σε όλες τις ανεπτυγμένες χώρες του δυτικού κόσμου. Αντιτάχθηκε στις πιο οπισθοδρομικές φωνές της ελληνικής κοινωνίας. Και ο λαός της Αθήνας την αντέμειψε όπως της έπρεπε. Την έστειλε σπίτι της.
Και τώρα, απαλλαγμένοι από την ενοχλητική της παρουσία μπορούμε να συνεχίσουμε την επέλασή μας προς το μέλλον".

...και του Αντώνη Καρκαγιάννη, επίσης από τη σημερινή Καθημερινή:

"(...) Ο κ. Ευ. Βενιζέλος, βουλευτής και στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, αργά το βράδυ των εκλογών και πριν ακόμα ο αρχηγός του παραιτηθεί, πριν να συνέλθουν τα αρμόδια όργανα για να επισημάνουν λάθη και να απονείμουν ευθύνες, έσπευσε να διεκδικήσει, ως σωτήρας, την ηγεσία του κόμματός του. (Κατά τη γνώμη μου η βιασύνη του και η αμετροέπειά του, τη στιγμή που 2,5 εκατομμύρια που ψήφισαν ΠΑΣΟΚ ζούσαν στιγμές θλίψης και περισυλλογής ματαίωσαν ήδη τις φιλοδοξίες του Ευ. Βενιζέλου.) Αυτό δεν έχει ιδιαίτερη σημασία γιατί ούτε ο Ευ. Βενιζέλος ούτε οι φιλοδοξίες του ενδιαφέρουν. Ενδιαφέρει μόνο το ΠΑΣΟΚ και η τύχη του, ένα μεγάλο κόμμα με θέση και ρόλο στην πολιτική ζωή.
Την επομένη, δημοσιογράφοι, δημοσκόποι (της κακιάς ώρας) και μέσα ενημέρωσης δεν άφηναν καμιά αμφιβολία για τη… διαπλεκόμενη, μπροστά στα έκπληκτα μάτια μας, διαπλοκή. Με σκοπό να ελέγξουν το ΠΑΣΟΚ! Οσα λάθη και αν έκανε ο Γιώργος Παπανδρέου, όσες και να είναι οι ευθύνες του για την ήττα του κόμματός του -ασφαλώς οφείλει να λογοδοτήσει και στο κόμμα και στους ψηφοφόρους- είναι ο «εκλεγμένος αρχηγός και σε αυτόν ανήκουν οι πρωτοβουλίες. Σε μας, που δεν έχουμε καμιά σχέση με το ΠΑΣΟΚ για λόγους δημοκρατικής συνέπειας, απομένει να αναφωνήσουμε στη διαπλοκή «κάτω τα χέρια από το ΠΑΣΟΚ»."