Πέρα και έξω από ύποπτες συναλλαγές, DVD, σκάνδαλα, άλματα στο κενό παραγόντων της εξουσίας, καταβαραθρώσεις χρηματιστηρίων, γενικευμένο τίποτα που ποζάρει ως πρόταση lifestyle, κενά βλέμματα, γλοιώδεις υπερασπιστές της Ηθικής, κυνικές γκριμάτσες και παιδαριώδη επιχειρηματολογία "κομιστών", πτωματοφάγα όρνεα που αλληλοσπαράζονται, πολυδιαφημισμένες -και κερδοφόρες- λυκοφιλίες που διαλύονται με κρότους ηχηρών πορδών σε ζωντανή μετάδοση,
υπάρχει το Αληθές, η Ζωή, που καλεί κι αντιστέκεται.
My friend, blood shaking my heart
The awful daring of a moment's surrender
Which an age of prudence can never retract
By this, and this only, we have existed
Which is not to be found in our obituaries
Or in memories draped by the beneficent spider
Or under seals broken by the lean solicitor
In our empty rooms.
The awful daring of a moment's surrender
Which an age of prudence can never retract
By this, and this only, we have existed
Which is not to be found in our obituaries
Or in memories draped by the beneficent spider
Or under seals broken by the lean solicitor
In our empty rooms.
Φίλε μου, αίμα που την καρδιά μου ανακινεί
Η φοβερή η τόλμη μιας στιγμής παραδομού
Που ένας αιώνας φρόνησης ποτέ δεν θ' αναιρέσει
Μ' αυτήν, μ' αυτήν και μόνο, έχουμε υπάρξει
Που στις νεκρολογίες μας δεν θα βρεθεί ποτέ,
Μήτε σε μνήμες, που με πέπλα κάλυψε η ελεούσα αράχνη,
Ή κάτω από σφραγίδες που έσπασε ο ισχνός συμβολαιογράφος
Στις αδειανές μας κάμαρες.
T.S.Eliot, από την Έρημη Χώρα, με επιφύλαξη παντός δικαιώματος για τη μετάφραση.
Η φωτογραφία είναι της Julia Margaret Cameron.Πήρα τη σκυτάλη από τον Αλέξη. Πασάρω στη Φιλομήλα, το Γιώργο, την Credit και την -μπλογκικώς άστεγη- Athanasia.
12 σχόλια:
Μετά χαράς αποδέχομαι πάπο την πρόσκληση κι αντικαλημερίζω.
Θαυμάσια επιλογή το συγκεκριμένο κομμάτι από την 'Ερημη Χώρα! Κι η μετάφραση μου άρεσε.
Ευχαριστώ και για την πρόσκληση, είναι απ' αυτές που δεν μπορώ ν' αρνηθώ. :)
'Ενα ποίημα, είναι πολύ δύσκολη επιλογή. Ορίστε λοιπόν ένα για τη σημερινή μέρα.
Law Like Love (W.H. Auden)
Law, say the gardeners, is the sun,
Law is the one
All gardeners obey
To-morrow, yesterday, to-day.
Law is the wisdom of the old,
The impotent grandfathers feebly scold;
The grandchildren put out a treble tongue,
Law is the senses of the young.
Law, says the priest with a priestly look,
Expounding to an unpriestly people,
Law is the words in my priestly book,
Law is my pulpit and my steeple.
Law, says the judge as he looks down his nose,
Speaking clearly and most severely,
Law is as I've told you before,
Law is as you know I suppose,
Law is but let me explain it once more,
Law is The Law.
Yet law-abiding scholars write:
Law is neither wrong nor right,
Law is only crimes
Punished by places and by times,
Law is the clothes men wear
Anytime, anywhere,
Law is Good morning and Good night.
Others say, Law is our Fate;
Others say, Law is our State;
Others say, others say
Law is no more,
Law has gone away.
And always the loud angry crowd,
Very angry and very loud,
Law is We,
And always the soft idiot softly Me.
If we, dear, know we know no more
Than they about the Law,
If I no more than you
Know what we should and should not do
Except that all agree
Gladly or miserably
That the Law is
And that all know this
If therefore thinking it absurd
To identify Law with some other word,
Unlike so many men
I cannot say Law is again,
No more than they can we suppress
The universal wish to guess
Or slip out of our own position
Into an unconcerned condition.
Although I can at least confine
Your vanity and mine
To stating timidly
A timid similarity,
We shall boast anyway:
Like love I say.
Like love we don't know where or why,
Like love we can't compel or fly,
Like love we often weep,
Like love we seldom keep.
Υ.Γ. Μετάφραση δεν δίνω, δεν καταφέρνω να κρατήσω τη μουσική με λέξεις με ίδιο αριθμό συλλαβών και παρόμοιο ήχο, δεν καταφέρνω να κρατήσω την αίσθηση αυτής της λεπτής απόστασης στον στίχο.
:)
Giorgio, αναμένω!
Αθανασία, εκπληκτικό. Πρέπει ν' ασχοληθώ με τον κ. Auden, δεν κατέχω...
Κάτι μου λεει ότι θα το πάρω και θα το κάμω πρωτοσέλιδο, εφόσον εσύ επιμένεις να περιφέρε΄σαι άστεγη στην μπλογκοσφαίρα...
@Christophorus,
Ελεύθερα! :)
Άξιον και δίκαιον εστί!
Οποία σύμπτωσις! Αμφότερα τα ποιήματα μας παραπέμπουν εις εξαίσιας αποκοτιές.
Δεν έχω κέφι για Blogging. Από την Κυριακή ο σκυλάκος μας είναι στο νοσολομείο, στο Πικέρμι. Έχει μάλλον τύφο. Αν αντέξει άλλες τρεις-τέσσερις μέρες, την γλύτωσε.
Ίσως φαίνεται αστείο σε κάποιους, όταν πεθαίνουν άνθρωποι, εγώ να στεναχωριέμαι τόσο για ένα ζώο. Αλλά όσοι το έχουν ζήσει, μπορούν να καταλάβουν. Ο φτωχός, χτες που πήγαμε να τον δούμε ούτε την ουρίτσα του δεν είχε κουράγιο να κουνήσει...
Καθόλου αστείο...
Πολύ λυπάμαι.
Σ' ευχαριστώ.
Αν αντέξει λίγες μέρες ακόμα, τη σκαπούλαρε... Αρκεί να μην κάνει επιπλοκές, γιατί είναι πολύ εξαντλημένος.
Μακάρι να τη γλυτώσει.
Όταν πέθανε ο γατούλης μου. αρκετά χρόνια πριν, σε μια άτυχη προσπάθεια να περάσει την λεωφόρο Ποσειδώνος πόνεσα τόσο που δεν ξαναπήρα κατοικίδιο.
Φούαρχε τι έγινε ο σσύλος;
Συντόμως θα σε γράψω ένα ποιηματάκι όπως μου ρθε στο μυαλό μόλις διάβασα το post σου.
Ο σκυλάκος την γλύτωσε! Τον πήραμε πίσω. Ουφ...
Δημοσίευση σχολίου