Η καλύβα του Παππού

31 Οκτ 2008

"(...)Την νύκτα εκείνην, περί ώραν ενδεκάτην, όταν επέστρεψεν ο καλόγηρος εις το κελλίον του, ήρχισε να πλύνει το στόμα με άφθονον νερόν. Ησθάνετο αλλόκοτόν τινα εντύπωσιν, ως γεύσιν και οσμήν χώματος, εις τους ρώθωνας και εις τα χείλη. Παράδοξον! Αληθεύει λοιπόν, η Γένεσις του Μωυσέως λέγουσα: «και έπλασε Κύριος ο Θεός τον άνθρωπον χουν λαβών από της γης, και ενεφύσησεν εις το πρόσωπον αυτού πνοήν ζωής, και εγένετο ο άνθρωπος εις ψυχήν ζώσαν»; Και η γεύσις άρα και η οσμή της ανθρωπίνης σαρκός είναι ακόμη γεύσις και οσμή χώματος; (...)"

Από το διήγημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη "Ο Καλόγερος".

To ταινιάκι το σκάρωσα έχοντας κατά νου αυτό που θ' ακούσετε αν πατήσετε το "play", και το οποίο μοίραζε ο Χοιροβοσκός την Μεγάλη Τεσσαρακοστή, τότε που ακούγεται στις εκκλησιές.

2 σχόλια:

P. Kapodistrias είπε...

Κατανύχτηκα έως αβύσσου μου. Να είσαι καλά να μάς εξωθείς προς τούτο!!!

Christophorus είπε...

Kι εσύ να είσαι καλά...

Και εύχου και υπέρ ημών, πάτερ, άμα το θυμάσαι...