Για Εβραιοπούλα δεν έμοιαζε, μάλλον ήτανε Γερμανίδα. Ποιος ξέρει, ίσως να έπιανε τη βαριά ατμόσφαιρα στον αγέρα, μια και τόπος εκεί φωνάζει για φρίκη και θάνατο. Ή ίσως να είχε διδαχτεί τα γενόμενα, δεν ήταν και τόσο μικρή.
Σιγά - σιγά, σκαρφάλωσε, δειλά στην αρχή, πιο θαρρετά με την ώρα.
Ίσως ήθελε να ξορκίσει τις σκιές των αδιόρατων ενοχών, που τις έβλεπε στων γονιών της τα μάτια, ίσως απλά να βαριόταν.
Όπως και νά 'χει, προτού ο χοντρός φύλακας έρθει ασθμαίνοντας κι αρχίσει να βρυχάται "Verboten!" τούτο, "Verboten!" τ' άλλο, η μικρή ξανθόμαλλη κόρη πρόλαβε κι έπαιξε με τα σύμβολα του Χαμού και περιγέλασε, συγγνωστά ή όχι, το Θάνατο.
Τις φωτογραφίες έβγαλα τον Ιούλιο του 2007 στο Μνημείο του Ολοκαυτώματος, κοντά στην Potsdamer Platz του Βερολίνου.
Πριν από 4 ημέρες
4 σχόλια:
Τις έχω ξαναδεί σε παλαιότερη ανάρτηση, κάποιες τουλάχιστον. Και παρέμεινα ώρα να τις κοιτώ και να σκέφτομαι...
Αχ, αυτό το Verboten......
Σκεπτόσουν το... Verboten;
μου άρεσε η κίνηση του παιδιού προς τα μπροστά,στην τελευταία φωτό.
@ όλα θα πάνε καλά:
Ήμουν τυχερός που βρέθηκα εκείνη τη στιγμή εκεί με τη μηχανή ανά χείρας...
Χαιρετώ σε.
Δημοσίευση σχολίου