Η καλύβα του Παππού

13 Ιαν 2009

Είναι μυστηριακό, απίθανο, εξαίσιο... Έτσι είναι η Τέχνη.

Και με κάνει να βουρκώνω.

Ιδού πώς κάποιος φωτισμένος δημιουργός συνέλαβε, ήδη από εικοσαετίας και βάλε, τα αδιέξοδα και το κατρακύλημα της νέας γενιάς σε βίαιους τρόπους αντίδρασης απέναντι σε μια κοινωνία σε βαθιά κρίση. Γιατί και τότε συνέβαιναν έκτροπα, αν και σε μικρότερη κλίμακα.

Στο δεύτερο απόσπασμα φαίνεται και η θεραπεία που προτείνει.

Κι όλα αυτά με τον υπαινικτικό, μεστό λόγο της Μεγάλης Τέχνης...

5 σχόλια:

Παντελής Καμμάς είπε...: Μνημειώδες. Πραγματική ανάσα πολιτισμού. Ο Δημιουργός αναλαμβάνει την ευθύνη, ορθοτομεί, αναλύει. Δεν αμελεί ωστόσο να δώσει και προοπτική.

Αισθάνομαι την υποχρέωση να σου υπενθυμίσω την ακόλουθη σκηνή που για κάποιο λόγο αμέλησες να συμπεριλάβεις σε αυτό τη μικρή "κιβωτό ποιότητας".

http://www.youtube.com/watch?v=RBc7fi7uWAg&feature=related

Ο λόγος του Δημιουργού -όπως θα δεις- γίνεται πιο σκληρός, οι εσωτερικές αντιφάσεις της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας δεν αφήνουν πολλά περιθώρια ελπίδας.

Ο ποιητής ένα κενό.
Το ερώτημα αναπάντητο.
"Που βρίσκεται η αλήθεια ;"; 15 Ιαν 2009, 4:32:00 μ.μ.
Παντελής Καμμάς είπε...: Διόρθωση

η original σκηνή βρίσκεται εδώ :

http://www.youtube.com/watch?v=gD75ESiRJC0&feature=related; 15 Ιαν 2009, 4:39:00 μ.μ.
Christophorus είπε...: Πώς παρέλειψα!

Ευγνωμωνώ σε για την υπενθύμιση.

Όσο υπάρχουν τέτοιοι Δημιουργοί, δεν φοβάμαι για την Ελλάδα - ούτε και για τον κόσμο ολόκληρο, τολμώ να πω.

Πρέπει να γίνει οπωσδήποτε -και σύντομα- αφιέρωμα στον Παμμέγιστο Δημιουργό των Σκληρών Διαμαντιών του Νέου Ελληνικού Κινηματογράφου: στον Όμηρο Ευστρατιάδη.

"Τα γεράκια", ας πούμε. Δεν υπάρχουν λόγια...; 15 Ιαν 2009, 4:51:00 μ.μ.
doctor είπε...: Τι μου θύμισες τώρα.

Λοιπόν, μετανοώ. Πάω στην εκκλησία τώρα!!!

doc; 15 Ιαν 2009, 7:28:00 μ.μ.
Pastaflora είπε...: πχοιοτητα και πολιτιζμος...; 19 Ιαν 2009, 2:10:00 π.μ.