Η καλύβα του Παππού: Lili Marleen

11 Μαρ 2010

Lili Marleen



Lili Marleen

Vor der Kaserne,
Vor dem großen Tor,
Stand eine Laterne
Und steht sie noch davor.
So woll'n wir uns da wiederseh'n,
Bei der Laterne woll'n wir steh'n,
Wie einst, Lili Marleen.

Unsere beiden Schatten
Sah'n wie einer aus,
Daß wir so lieb uns hatten,
Daß sah man gleich daraus.
Und alle Leute soll'n es seh'n,
Wenn wir bei der Laterne steh'n,
Wie einst, Lili Marleen.

Schon rief der Posten:
Sie blasen Zapfenstreich,
Es kann drei Tage kosten!
Kamerad, ich komm' ja gleich.
Da sagten wir Aufwiederseh'n.
Wie gerne wollt' ich mit dir geh'n,
Mit dir, Lili Marleen!

Deine Schritte kennt sie,
Deinen schönen Gang.
Alle Abend brennt sie,
Doch mich vergaß sie lang.
Und sollte mir ein Leid gescheh'n,
Wer wird bei der Laterne steh'n,
Mit dir, Lili Marleen!

Aus dem stillen Raume,
Aus der Erde Grund,
Hebt mich wie im Traume
Dein verliebter Mund.
Wenn sich die späten Nebel dreh'n,
Werd' dich bei der Laterne steh'n
Wie einst, Lili Marleen,

Wie einst, Lili Marleen...


--Κατά λέξη (ή περίπου) απόδοση στα Αγλικά--

In front of the barracks,

In front of the main gate,
Stood a lamppost,
It still stands in the front,
So we want to see each other there again,
If we stand by the lamppost,
As before, Lili Marleen,
As before, Lili Marleen.

Our two shadows
Looked like one,
That we held each other so fondly
Someone would think we were one.
And everybody will see it
If we stand by the lamppost,
As before, Lili Marleen,
As before, Lili Marleen.

Already the guard was crying,
“They’re blowing the Night March.
That could cost you three days!”
“Comrade, I’m coming right away.”
There we said farewell,
But I would rather have gone with you,
With you, Lili Marleen,
With you, Lili Marleen.

She knows your footsteps,
Your own special stride.
Every evening she is burning,
Though she forgot me long ago.
And if a mishap should befall me,
Who would stand by the lamppost,
With you, Lili Marleen,
With you, Lili Marleen?

From out of silent space,
From out the lands of Earth,
Your beloved lips uplift me,
As if in a dream.
When the nocturnal mists swirl,
I will be standing by the lamppost,
As before, Lili Marleen,
As before, Lili Marleen...


Οι στίχοι γράφτηκαν κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο από τον στρατευμένο Γερμανοεβραίο δάσκαλο Hans Leip, ενώ η μελωδία από τον μουσικοσυνθέτη Norbert Schultze λίγο πριν το ξέσπασμα του Δεύτερου.

Μετά την κατάκτηση της Γιουγκοσλαβίας, λόγω της συχνής μετάδοσής του (ελλείψει διαθέσιμων δίσκων) από το Radio Belgrade, που είχε γίνει ο επίσημος ραδιοσταθμός του Γερμανικού στρατού, έγινε το αγαπημένο τραγούδι των Γερμανών στρατιωτών (μέχρι τότε είχε πουλήσει μόνο 700 αντίτυπα). Ο Goebbels -υπουργός προπαγάνδας του Ράιχ- το απαγόρευσε, αλλά οι πολλές επιστολές διαμαρτυρίας, όπως και η αδυναμία που είχε στο κομμάτι ο Rommel, το επέβαλαν - παιζόταν κάθε βράδυ πριν το τέλος του προγράμματος.

Καθώς ο Γερμανικός ραδιοσταθμός του κατεχόμενου Βελιγραδίου είχε εμβέλεια σε όλη την Ευρώπη και τη Μεσόγειο, το αγάπησαν γρήγορα και οι Συμμαχικές Δυνάμεις. Ήταν επικίνδυνο, όμως, ν' αφήσεις Βρετανούς στρατιώτες ν' ακούν το ραδιόφωνο των Ναζί -"they might get ideas", όπως εξηγεί η June Tabor προλογίζοντας την ερμηνεία της- κι έτσι γρήγορα ξεπήδησε η αγγλόφωνη εκδοχή - και η γαλλόφωνη, η ρωσσόφωνη κλπ.








Ψάχνοντας τις διάφορες εκτελέσεις στο Youtube, βρήκα τη λακωνική αφήγηση ενός ιδιαίτερου περιστατικού, που μ' έκανε να βάλω τα κλάματα:


Πριν καμμιά τριανταριά χρόνια, σε μια κρουαζιέρα, διοργανώνεται μια μουσική βραδιά για ερασιτέχνες. Κάποια κυρία κάθεται στο πιάνο και ξεκινά να παίζει το Lili Marleen - και πριν φτάσει στο ρεφραίν, έχουν σηκωθεί όρθιοι αρκετοί, Εγγλέζοι και Γερμανοί -προφανώς βετεράνοι -και το τραγουδούν με έκδηλη συγκίνηση, καθένας στη γλώσσα του. Το τέλος του τραγουδιού τους βρίσκει όλους δακρυσμένους, να ξεσπούν σε έξαλλο χειροκρότημα: οι πρώην εχθροί συμφιλιωμένοι στο κοινό βίωμα του φαντάρου που νοσταλγεί το κορίτσι του, χωρίς να ξέρει αν θα το ξαναδεί ποτέ κι αν θα το σφίξει στην αγκαλιά του, ή αν θ' αφήσει τα κόκκαλά του σε μια ξένη, αφιλόξενη γη.

8 σχόλια:

stassa είπε...

Το θυμόταν η γιαγιά μου αυτό το τραγούδι, το τραγουδούσε καμμιά φορά.

Το βρήκα εδώ από την Lale Andersen που το πρωτοείπε:

http://www.youtube.com/watch?v=vL0KniirXHM&feature=related

Yannis είπε...

Εξαιρετικό παππού, ευχαριστούμε!

Christophorus είπε...

Stassa χαίρε!

Πώς και το ήξευρε η βάβω σου το άζμα;

Γιάννη, να είσαι καλ΄!

stassa είπε...

Αφού είχε ζήσει την Κατοχή. Νομίζω το άκουγε στο ραδιόφωνο.

Γιάννης Καραμήτρος είπε...

Πολύ ωραία τραγούδια, αυτή τη στιγμή ακούω: Nona Simone Θεά!

Christophorus είπε...

Xαίρε, ΙωάννηΚ! Καλό Πάσχα εύχομαι!

ολα θα πανε καλα... είπε...

σημαντικό πράγμα το κοινό βίωμα...
Κατά τον Ελληνοιταλικό πόλεμο,η γιαγιά κρατούσε βρέφος μια μέρα στην αυλή,τη μητέρα μου.Τότε πλησίασε ένας Ιταλός στρατιώτης και έκανε να πάρει από την αγκαλιά της γιαγιάς το μωρό.Η γιαγιά όπως ήταν φυσικό φοβήθηκε αλλά αυτός ο δύστυχος έβαλε τα κλάματα και,καθώς δεν μπορούσαν να συνεννοηθούν σε καμιά γλώσσα,έβγαλε μέσα από το στήθος του και της έδειξε τη φωτογραφία ενός άλλου μωρού,του δικού του μωρού,που είχε αφήσει πίσω στην Ιταλία.Ήταν ένας νέος σαν τη γιαγιά,και,βλέποντας το μωρό της,σκέφτηκε με νοσταλγία το δικό του το παιδάκι και αυτό που έκανε μόνο ήταν να χαϊδέψει το μάγουλο της μητέρας μου και να την κρατήσει για λίγο στην αγκαλιά του.Η γιαγιά το θυμόταν αυτό το περιστατικό πολύ καλά και μου το αφηγείτο,όσο ζούσε.
Αυτό μου θύμισε η σκηνή που αφηγείσαι,παππούλη,με τους διαφορετικής εθνικότητας βετεράνους που τους ένωνε όμως κάποτε,μια κοινή μοίρα.

Εύχομαι καλό Πάσχα και καλή Ανάσταση,Ανά(σ)ταση σε ό,τι θέλεις και επιθυμείς.

Καλό βράδυ!

Christophorus είπε...

Καλή Ανάσταση και σε σένα!

Απίστευτα ανθρώπινη η στορία που έζησε η γιαγιά σου...