Περιουσιακά στοιχεία

Σαν άνθρωπος, είμαι συχνά μίζερος. Κι όλο με πιάνουν κάτι εναγώνια ερωτήματα, του τύπου τι έχω κάνει στη ζωή μου που ν' αξίζει, ποιο το νόημα τηςκαθημερινότητάς μου, και άλλα ψυχοβγαλτικά.

Έχω μια καλή φίλη- κοντά δέκα χρόνια μετράμε, από τότε που διασταυρώθηκαν οι πορείες μας. Από τους λίγους ανθρώπους που, παρουσία τους, μπορώ να είμαι στ' αλήθεια ο εαυτός μου. Μπήκαν γιορτές κι είχαμε καιρό να τα πούμε. Και σ' ενα μαίηλ που μού 'στειλε, μου έγραψε, έτσι, στο άσχετο, πως νιώθει τυχερή που με γνώρισε. Συγκινήθηκα βαθιά. Καλύτερο δώρο δεν θα μπορούσα να λάβω! Ήρθε τη στιγμή που το χρειαζόμουν.

Δεν ξέρω γιατί με επηρέασε τόσο πολύ, στη συγκεκριμένη συγκυρία, αυτός της ο λόγος. Αλλά κάτι τέτοιες ώρες, είναι που νιώθω στ' αλήθεια πλούσιος. Και δε φοβάμαι τότε τα λάθη, τα ελλείμματα στους προσωπικούς μου απολογισμούς - όλα αυτά που είναι, αναπόφευκτα, σύμφυτα με την ανθρώπινη κατάσταση. Κάτι τέτοιες στιγμές, κι ο ίδιος ο θάνατος μοιάζει να χάνει το κεντρί του.