Ρε οξω, ζοχάδα!
Κι εσύ κι ο άλλος σου εαυτός!
Γκρίνιες και καβγάδες στο αξιοπρεπώς μελαγχολικό καλύβι μου! Τι τα θέλατε;
Ορίστε! Σύννεφα πλάκωσαν, μαύρα κι άραχνα, φυσάει, και η δόλια η Άνοιξη έβαλε την ουρά στα σκέλια και λούφαξε - προσωρινώς, ελπίζω.
Κι έχεις από την άλλη το Γιώργη να ξύνει πληγές με τ' Αναφιώτικά του και τα ωραία του, και τας αλυσσωτάς αντιδράσεις της Αγάπης, και τον άλλο, τον Αλέξη να κοιτά ακόμα πιο πέρα, κατά το καλοκαίρι.
Σιχτίρ...
Μπαγάσηδες, κιόλας μου λείψατε...
Πριν από 3 εβδομάδες
3 σχόλια:
Αντιθέτoς μου αρέσει πολύ που φυσάει. Πρωί πρωί σηκονόντουσαν φουστανάκια στο Σύνταγμα. Ένας τύπος στις κυλιώμενες φωτογράφιζε με το κηνητό του ένα ανυποψίαστο βρακί που ήταν ακριβώς μπροστά του, κάτω από ένα αποκαλυπτικό μίνι. Η ¨γκαμήλα¨ (λόγο ύψους) που το φορούσε μιλούσε στο κηνητό της και δεν χαμπάριασε τίποτα.
Υ.Γ. Πρώτη φορά μπαίνω στο μπλόγκ σου. Ωραίο καλιβάκι. Τσίμπησα λόγω Ντοστογιέφσκι από rss
Μα τι λες! Ακριβώς καταφέραμε να ξορκίσουμε την πρόωρη άνοιξη και φέραμε λίγη βροχούλα επιτέλους!
Ήμουν το πρωί στο Π.Φάληρο όπου είχε ένα νοτιά υπέροχο με πολλά μποφώρ, κύματα τεράστια και το απόλαυσα!
Καλημέρα:)
Ευχαριστώ σε, εργασιομανή!
Με το καλό να ξανακοπιάσεις.
Είδες κανένα βεβρεγμένον μπλουζάκιον σήμερα, που η βρόχα πίπτει straight through;
Δημοσίευση σχολίου