Προορισμός

Το σίγουρο είν' ότι ξεκίνησα πάλι αργά

Και πάω με τα πόδια, συνέχεια χαζεύω, κοιτάζω
Μυρμήγκια που σκάβουν στου κόσμου το ρήμαγμα
Μου λένε να σκάψω λιγάκι κι εγώ, μα διστάζω


Κι αν είμαι σε κάτι στ' αλήθεια καλός
Φοβάμαι πως είναι το αμήχανο βήμα
Μα εκεί προς το μέρος σου λάμπει ένα φως
Που δείχνει πως είσαι ο προορισμός
Κι αν είναι ένας τρόπος για να' ρθω είν' αυτός
Ν' αλλάζω στη διαδρομή συνεχώς


Το σίγουρο είν' ότι πηγαίνω στην ομορφιά
Μα μέσα μου αντίπαλος βιάζεται, τρέχει να φτάσει
Κοιτάω τ' όνομά του που αστράφτει στην αγορά
Ακούω το τραγούδι του που θέλει απλά να σου μοιάσει


Κι αν είναι σε κάτι στ' αλήθεια καλός
Φοβάμαι πως είναι ο μηχανισμός του
Μα εκεί προς το μέρος σου λάμπει ένα φως
Που δείχνει πως είσαι ο προορισμός
Κι ο δρόμος σου σίγουρα δεν είν' αυτός
Να μένω ο ίδιος, μα πιο βιαστικός


Το σίγουρο είν' ότι δεν υπάρχει σιγουριά
Στο δρόμο αυτό δεν υπάρχουν ταμπέλες και βέλη
Μονάχα ουρανός και αέρας και μοναξιά
Κι αυτό που η καρδιά μου συνέχεια κι ακούραστα θέλει


Κι αν είμαι σε κάτι στ' αλήθεια καλός
Το ξέρω πως είναι ότι απλά συνεχίζω
Κι εκεί προς το μέρος σου λάμπει ένα φως
Που δείχνει πως είσαι ο προορισμός
Θα φτάσω εκεί κάποτε- θα'ρθει ο καιρός-

Να σου τραγουδήσω να γίνουμε φως...


Το παραπάνω τραγούδι ανήκει στον νέο δίσκο του Φοίβου Δεληβοριά, με τίτλο "Έξω".
Όμορφο. Από τις πολύ καλές στιγμές της νέας δουλειάς.

Είναι καλή περίπτωση ο Φοίβος. Διεισδυτικός, ποιητικός, κεφάτος. Μιλά τη γλώσσα του καιρού μας, είναι ένας νέος του καιρού μας - χωρίς καμμιά ενοχή γ' αυτό, και χωρίς την πόζα των μαυροντυμένων, τάχα αυτοκαταστροφικών και καταθλιπτικών τύπων που αναμασούν μια μίζερη μανιέρα και την σερβίρουν ως "τέχνη".

Κι είναι και καλό παιδί.

Οι φωτό είναι από το χτεσινό πάρτυ-παρουσίαση του δίσκου στο "ΖΥΓΟ" της Κυδαθηναίων. Copyright δ'κ'όμ'!

Κι ένα ανέκδοτο που είπε χτες ο Φοίβος, από εκείνα τα κουφά που ενθουσιάζουν, ενίοτε, ανθρώπους σαν κι αυτόν -ή σαν κι εμένα:

-Πώς έλεγαν τη γιαγια της Χιονάτης;
-Πώς;
-Χιονάτη...