Η καλύβα του Παππού: De gustibus et de coloribus... Disputandum, disputandum est!

18 Μαΐ 2007

De gustibus et de coloribus... Disputandum, disputandum est!

Όσοι από μας είμαστε χορτάτοι, αναπτύσσουμε συχνά έναν αισθητισμό -κάποιες φορές πολύ ελιτίστικο, μάλλον εκτός ρεαλιστικής αποτίμησης της πραγματικότητας. Δεν μπορώ, για παράδειγμα, πια, την γκρίνια για την ασχήμια των κτισμάτων της Αθήνας, εκείνων που φτιάχτηκαν τις δεκαετίες '50-'60. Δεν την αντέχω, γιατί ξέρω πόσες οικογένειες σώθηκαν από την ανέχεια χάρη στην δυσώνυμη "αντιπαροχή" (το ότι τα αποτελέσματα αυτής της άνευ προηγουμένου οικιστικής ανάπτυξης είναι μάλλον εξαμβλωματικά είναι εξάπαντος αληθές, αλλά έτσι το κρίνουμε εμείς σήμερα, ζώντας σε άλλες συνθήκες, με τις ανάγκες μας-αληθείς ή φαντασιώδεις- να έχουν ανέλθει αρκετά στην πυραμίδα των ανθρώπινων αναγκών. Γιατί αναπαράγουμε το αίσχος σήμερα, αυτό είναι το ερώτημα, όχι να τα βάζουμε με το τι έγινε πριν πενήτα χρόνια, σε μια χώρα φτωχή και ρημαγμένη).

Πρ' όλ' αυτά, κάποια πράγματα χτυπούν πολύ άσχημα στα μάτια μου και προδίδουν μάλλον νεοπλουτισμό, όχι καταφρόνηση της αισθητικής χάριν της εξυπηρέτησης ζωτικότερων, πιο άμεσων αναγκών της βιοτής.

............................................................................................

Ποτέ δεν ήμουν ιδιαίτερα καλός με τα χρώματα και το πώς τα συνδυάζει κανείς. Έχω και μια εκ γενετής δυσχρωματωψία.

Πλην, δεν μπόρεσα να μην παρατηρήσω, στο πρόσφατο ταξίδι στη Σκιάθο την κυριαρχία του μπλε χρώματος... Σε όλων των ειδών τις αποχρώσεις- και συνδυασμένο φρικτά με πορτοκαλί κάγκελα, μυσταρδί τοίχους, κ.ο.κ. Το αποκαλούσαμε- με τρόπον δηλωτικόν απεχθείας- "μπλιέεεε"!

Το αποκορύφωμα ήταν όταν φτάσαμε στο μικρό παρεκκλήσι του Αγίου Σώζοντος, ανοίξαμε την πόρτα και....


Φευ! Το πλέον σοκαριστικό, ήταν ένα καμπαναριό σε καναρινί χρώμα - μετανοώ πικρώς που δεν το φωτογράφισα...

Μα γιατί; Τι πάθανε;

Και καλά, εδώ ο ιδιοκτήτης του σπιτιού έχει προφανή λατρεία στις πεταλούδες...


...αλλά η Δημοτική Αρχή, τι κόλλημα έφαγε με τα, συμπαθέστατα και αξιαγάπητα, κατά τα άλλα, δελφίνια και έδωκε το σχήμα τους στους καλλωπιστικούς θάμνους;





Χώρια το κάτωθι άγαλμα...




Και άλλα τέτοια, πολλά, τα οποία δεν φωτογράφισα.

Ψάχναμε να βρούμε το γιατί τόση κακογουστιά σ' ένα τόσο μικρό μέρος. Και ακούσαμε ότι στην κατοχή η πόλη είχε καεί από τους Γερμανούς. Είναι κάτι σαν... ελαφρυντικό, όπως και να πεις.

Αργότερα μάθαμε πιο πολλά- η πλήρης ιστορία, σύμφωνα με τα όσα μας είπαν, έχει περίπου ως εξής:

Κάποιοι σκότωσαν "ηρωικότατα"έναν Ιταλό αξιωματικό. Σε αντίποινα, οι Γερμανοί έβαλαν φωτιά στο χωριό. Οι κάτοικοι ήταν όλοι στο μοναστήρι της Παναγιάς της Κουνίστρας που είχε πανήγυρη. Άρχισαν να παρακαλούν την Παναγία να κάνει κάτι για να σωθεί το βιος τους.



Περιέργως, παρά την καλοκαιρία, μαζεύτηκαν σύννεφα και έπιασε βροχή. Κάηκαν μόνο δώδεκα σπίτια.

Πού να χωρέσει όμως το τυχαίο, το απροσδόκητο, το απροσδιόριστο, ενδεχομένως το θαύμα, όταν μόνος παίρνεις τα χεράκια σου και βγάνεις τα ματάκια σου; Κι ατυχώς αυτό φαίνεται να ισχύει για όλα τα πράματα και για όλους μας, όχι μόνο για τα θέματα αισθητικής - κι ούτε μόνο για το τι κάνουν στραβό στα δικά μου μάτια οι Σκιαθίτες.

14 σχόλια:

Sousou Delatroba είπε...

Aγαπητέ παππού,

Επιτρέψτε μου να σας ενημερώσω ότι οι πεταλούδες θα φορεθούν πολύ φέτος το καλοκαίρι σε όλα τα σχέδια, χρώματα και αγροκτήματα από την πιο μινιμάλ εκδοχή έως και την πλέον βλαχομπαρόκ. Παρακαλώ αποστείλλατέ μου τα στοιχεία του ιδιοκτήτου της πόρτας προκειμένου να εισηγηθώ ευθύς εις σιδηροκατασκευαστή την κατασκευήν μίας ιδίας στην κεντρικήν πύλην του Κολωνακίου, καθ' ότι, ως γνωστόν, το Κολωνάκιον είναι ο κατεξοχήν πεταλουδότοπος και η Μέκκα των Κωστέτσων.

Αν δεν είναι στη Βόγκ δεν είναι στη μόδα,
Σουσού

Christophorus είπε...

Σας απήνησα εις το ιστολόγιόν σας, φιλτάτη.

Πλην, οφείλω υμίν μιαν σμικράν διόρθωσιν: Ουχί, ουχί όλαι αι πεταλούδα, πλην αι μπλιεεεεεε θα αποτελέσουν την, ούτως ειπείν, κυρίαρχον τάξιν εφέτος εις άπαντας και άπασας τους/τας τα ψωνισθέντας/ψωνισθείσας.

Pastaflora είπε...

παρατηρώντας με έκπληξη -και ακόμα συχνότερα με οδύνη -την περιβάλλουσα ακαλαισθησία αναρωτιέμαι αν τελικά είναι θέμα έλλειψης παιδείας ή μιας ολοένα διογκούμενης ανισορροπίας.
η φωτό πάντως της σιδηράς πεταλούδας θα κοσμούσε άνετα μια νέα επαυξημένη έκδοση της εμβληματικής συλλογής "Κάτι το ωραίον".
Εις αύριον τα σπουδαία...

athanasia είπε...

Φρίκη - χειροτερα κι απ' ό,τι το θυμάμαι...

Γεώργιος Χοιροβοσκός είπε...

Aπέραντο Μπλιεεέ...

Η κακογουστιά έχει να κάνει με την μπασταρδεμένη και αποκομμένη απο την πραγματικότητα ζωή, είτε των πρωτευουσιάνων είτε των Σκιαθιτών και νησιωτών εν γένει!

Το γούστο είναι κάτι που συμβαδίζει με το βίωμα, δυστυχώς ή ευτυχώς!

Christophorus είπε...

@ Χοιροβόσκοντα:

Μάλλπν έχεις δίκιο. Φαίνεται ότι με την απομάκρυνση από τον παλαιό τρόπο ζωής, εν γένει, απωλέσθηκε και η αισθητική που ενυπήρχε στην πολιτισμική πρόταση του παρελθόντος.
Και ενώ στα μεγάλα αστικά κέντρα αναδύεται, κουτσά-στραβά, μια αισθητική πρόταση ταιριαστή στον πολιτισμό του σήμερα - το αν αυτή είναι "ωραία" για τα μάτια μας αφορά άλλη συζήτηση- στην επαρχία συχνά επικρατεί κάτι μεταξύ σουρεαλισμού και ανεκδιήγητης κιτσαρίας.

@Αθανασία:

Λυπάμαι αν σε στενοχώρησα...

Pastaflora είπε...

σεβάσμιε γέροντα, θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω τη φωτό με την πεταλούδα και στη δική μου ιστοκαλύβα με ανάλογον σχόλιον;;;

Christophorus είπε...

@πασταφλώραν:

Έχετε την ευλογίαν μου.

ellinida είπε...

Aποκλείεται να είναι τόσο κακόγουστοι όσο εδώ στην περιοχή που ζω. Εντονα κόκκινα, κίτρινα ή φούξια εξαμβλώματα, σούπερ μόδερν ντιζάι (ντηζάιν)διαστημόβλαχα κτίρια.
Κάθε φορά που βγαίνω από το σπίτι λέω ότι θα φωτογραφίζω και θα ανοίξω ένα μπλογκ για να θαυμάζει ο κόσμος την κιτσαρία τους.
Αίσχος, θα έπρεπε να τους κλείσουν μέσα για κακούργημα!

Christophorus είπε...

Μια σταθερή μου φαντασίωση, είναι η ίδρυση της αυτόκλητης και αυτεπαγγέλτως δρώσας "Αισθητικής Αστυνομίας", που θα ανατινάζει διάφορα τέτοια...

Ααααααχχχχ.....

Ανώνυμος είπε...

Χριστόφορε βάζεις πολλά θέματα μαζί, τα οποία συνέχονται λειτουργικώς μεταξύ τους, κι ίσως η αιτία που τα προκαλεί να ναι κοινή, όπως λέει κι ο Γιώργος Χ….
Ο Παπαδιαμάντης, που αγαπάς, κάπου περιγράφει την αντίδραση ενός ψαρά για τον μώλο που κατασκεύασαν σε ένα ακρογιάλι, το πνεύμα της οποίας πάνω κάτω είναι κοίτα τους αθεόφοβους τι κάναν στο έργο του Θεού…Θα πει κανείς, μα καλά βρε ψαρά μου για να σε διευκολύνουν κι έσένα το κάναν…αυτός όμως (δηλ. ο Παπαδιαμάντης δι’ αυτού) δεν στέκεται στην χρηστικότητα της κατασκευής, αλλά το εκλαμβάνει ως βάναυση δράση στη Δημιουργία…
Το ερώτημα περί αισθητικής (σχέση μορφής και περιεχομένου δηλαδής) είναι νεωτερικό φρούτο…οι παλαιοί κάναν την δουλειά τους απλώς συνδεδεμένοι με ένα απαρασάλευτο τρόπο-κέντρο…έτσι κάναν Τέχνη, δίχως να το γνωρίζουν, και σε κάθε πτυχή του βίου τους, αφού, και πάλι ανεπιγνώστως, λύναν τις λειτουργικές-πρακτικές ανάγκες τους ως φορείς αγαθοποιού πολιτισμού…είναι εκπληκτική η συνοχή της αίσθησης που αναδύεται από ένα σταμνί, ένα γεωργικό εργαλείο, μέχρι μιαν εικόνα, κι ένα οποιοδήποτε αρχιτεκτόνημα…Μοιάζει σαν να υπάρχει μιαν άγραφη σύμβαση, τους όρους της οποίας σέβονται απαξάπαντες δίχως εξωτερική επιβολή…
Υπάρχει ένα χρονικό σημείο που αυτή η σύμβαση σπάει…
Το θέμα κατά τη γνώμη μου είναι πώς αυτή η σύμβαση θα επανενεργοποιηθεί σήμερα και με σημερινούς όρους, διατηρώντας όλο το πνεύμα της και συνδιαμορφώνοντάς την για τις σημερινές ανάγκες (κατά βάση η ισχύς της δεν έπαψε ποτέ…οι συμβασιούχοι απλώς αυτονομήθηκαν και δρούν ως ζαλισμένα κοτόπουλα…).

Υγ. Το ουρανί του τέμπλου δεν με χαλάει καθόλου…ο λυχνοστάτης και ο κάδος του «Ξαξήρα» είναι όλη η ψευτιά της υπόθεσης…για τις άλλες φωτογραφίες ό, τι και να πεις το σάλιο σου ξοδεύεις…
Το πορτοκαλί της ώχρας με το χοντροκόκκινο , δίπλα στο λουλακί είναι βιοψυχολογική ανάγκη (σχέση συμπληρωματικών χρωμάτων)…αν η βάση τους είναι ο ασβέστης ή το λινέλαιο τα πράγματα ισορροπούν με τη συνέργεια του δυνατού μεσογειακού ήλιου, τα χρώματα ξεθωριάζουν, ταπεινώνονται γρήγορα…αν είναι πλαστικά και ριπουλίνες με εγγυήσεις αφθαρσίας κλπ τότε μας δυσκολεύουν…
S.

Christophorus είπε...

Μένω άφωνος!

Συμφωνώ -δηλ., έτσι νομίζω- με τα όσα γράφεις.

Τιμή μου να φιλοξενήσω ένα τόσο πυκνό σε νόημα "σεντόνι"!


Αλλά ποιος είσαι; Ένα ψευδώνυμον, έστω, αγαπητέ S;

Christophorus είπε...

Λες: "Το ερώτημα περί αισθητικής (σχέση μορφής και περιεχομένου δηλαδής) είναι νεωτερικό φρούτο…οι παλαιοί κάναν την δουλειά τους απλώς συνδεδεμένοι με ένα απαρασάλευτο τρόπο-κέντρο…έτσι κάναν Τέχνη, δίχως να το γνωρίζουν, και σε κάθε πτυχή του βίου τους, αφού, και πάλι ανεπιγνώστως, λύναν τις λειτουργικές-πρακτικές ανάγκες τους ως φορείς αγαθοποιού πολιτισμού…"

Δεν θα μπορούσα να το διατυπώσω καλυτερα, νομίζω, αγαπητέ -ή αγαπητή- S....

Christophorus είπε...

@ELLINIDA:

Θερμοπαρακαλώ σε, βγάλε καμμιά φωτό κανενός διαστημοβλαχικού κτιρίου και δημοσίευσε...