Η καλύβα του Παππού: Don Mc Lean, "Vincent"

22 Οκτ 2007

Don Mc Lean, "Vincent"


Starry
starry night
paint your palette blue and grey

look out on a summer's day
with eyes that know the
darkness in my soul.
Shadows on the hills
sketch the trees and the daffodils

catch the breeze and the winter chills

in colors on the snowy linen land.
And now I understand what you tried to say to me

how you suffered for your sanity
how you tried to set them free.
They would not listen
they did not know how

perhaps they'll listen now.

Starry
starry night
flaming flo'rs that brightly blaze

swirling clouds in violet haze reflect in
Vincent's eyes of China blue.
Colors changing hue
morning fields of amber grain

weathered faces lined in pain
are soothed beneath the artist's
loving hand.
And now I understand what you tried to say to me

how you suffered for your sanity
how you tried to set them free.
perhaps they'll listen now.

For they could not love you
but still your love was true

and when no hope was left in sight on that starry
starry night.
You took your life
as lovers often do;
But I could have told you
Vincent
this world was never
meant for one
as beautiful as you.

Starry
starry night
portraits hung in empty halls

frameless heads on nameless walls
with eyes
that watch the world and can't forget.
Like the stranger that you've met

the ragged men in ragged clothes

the silver thorn of bloddy rose
lie crushed and broken
on the virgin snow.
And now I think I know what you tried to say to me

how you suffered for your sanity

how you tried to set them free.
They would not listen
they're not
list'ning still
perhaps they never will.

7 σχόλια:

Αλέξης Χαρισιάδης είπε...

Ωραίο το αφιέρωμα. Να είσαι καλά. Καλή σου μέρα.

mickey είπε...

Από τα αγαπημένα μου άσματα. Κι ο πίνακας του Φίνσεντ δεν πάει πίσω, βεβαίως ;)

Καλημέρα κι από μένα!


(η μάλλον... Ευλόγησον, Γέροντα)

Christophorus είπε...

Βρε, βρεεεε!!!

Καλώς τον τον Πόντικα!

Πού εχάθης, ω απολωλότα μυ;!

Ευλογίαν ου δύναμαι παρασχείν σε, καθ' ότι πολυ απασχολούμενος με τα του εαυτού μου -κατα πως συνηθίζομεν συχνάκις, ημείς οι... "γερόντοι"!

Χάρηκα που πέρασες. Καλημέρα.

athanasia είπε...

Ωραίο αφιέρωμα, νοστάλγησα το Μουσείο Van Gogh στο Άμστερνταμ...

:-)

Christophorus είπε...

Ζηλεύω που το νοστάλγησες, εγώ δεν έχω πάει ποτέ...

Δεν κάμεις κι εσύ ένα ιστολογιάκι,να σε επισκεπτόμαστε;

athanasia είπε...

Christophorus,

Nα ζηλεύεις και να πας, και για το μουσείο Van Gogh και για την πόλη, και για το άλλο υπέροχο μουσείο της (το Rijksmuseum).

Όσο για ιστολογιάκι, είμαι απλή σχολιάστρια, προτιμώ να διαβάζω άλλους...

:-)

ολα θα πανε καλα... είπε...

Καλησπέρα.
Ωραία υλοποίηση της ιδέας του Αλέξη!
Ο Vincent είναι από τους αγαπημένους μου.