Η καλύβα του Παππού: Στο ίδιο πνεύμα

21 Μαρ 2008

Στο ίδιο πνεύμα

ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ ΣΥΜΒΙΩΣΗΣ ΜΟΝΟ ΓΙΑ KAΠΟΙΟΥΣ; ΟΧΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ / A DOMESTIC PARTNERSHIP THAT DISCRIMINATES? NO THANKS!

Στην Ελλάδα οι γκέι, οι λεσβίες και οι τρανσέξουαλ γνωρίζουν από διακρίσεις. Τις αντιμετωπίζουν καθημερινά στην οικογένεια, την κοινωνική ζωή και τον επαγγελματικό στίβο.

Καμιά φορά όμως φτάνει μια σταγόνα για να ξεχειλίσει το ποτήρι.

Σύμφωνα με δημοσιεύματα του τύπου το Υπουργείο Δικαιοσύνης ετοιμάζεται να καθιερώσει ένα "συμβόλαιο συμβίωσης" ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ για τα ετερόφυλα ζευγάρια. Δεν θεωρούμε ότι ένα απλό "συμβόλαιο" μπορεί να λύσει τα ζητήματα των ζευγαριών ίδιου φύλου, ούτε να εξασφαλίσει την ισότιμη μεταχείρισή τους. Πιστεύουμε όμως ότι η προτεινόμενη διάκριση είναι κατάφωρα αντίθετη τόσο με το ελληνικό Σύνταγμα όσο και με τις ευρωπαϊκές συνθήκες για τα δικαιώματα του ανθρώπου. Πόσο μάλλον όταν 18 ευρωπαϊκές χώρες ήδη παρέχουν νομική κατοχύρωση στα ζευγάρια ίδιου φύλου.

Σκοπός αυτής της πρωτοβουλίας είναι να ενημερωθούν σχετικά οι ευρωπαϊκοί θεσμοί, οι οργανώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα, ιστοσελίδες και ιστολόγια σε όλο τον κόσμο.

Αυτό που ζητάμε είναι ίσα δικαιώματα για όλους. Τίποτα παραπάνω, τίποτα λιγότερο.

Αυτή τη φορά δεν θα μείνουμε σιωπηλοί.

Αυτή τη φορά δεν θα κάτσουμε με σταυρωμένα χέρια.


ΕΛΛΗΝΕΣ ΜΠΛΟΓΚΕΡ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΔΙΑΚΡΙΣΕΩΝ


In Greece gays, lesbians and transexuals know about discrimination. They face it daily from their families, in their social lives and in the professional field.But sometimes, all it takes is a single straw to break the camel's back.

According to press reports, the greek government is preparing to introduce a domestic partnership "contract" EXCLUSIVELY for unmarried heterosexual couples. We do not believe that a mere "contract" can resolve the issues same-sex couples face or ensure their fair treatment under the law. However this discriminatory proposal is a direct contravention of the greek Constitution, as well as european human rights treaties. Especially since same-sex couples already enjoy legal rights in 18 european nations.

The aim of this intervention is to make sure that european institutions, human rights organisations, websites and weblogs from around the world learn about these proposals. What we ask for is equal rights for all. Nothing more and nothing less.

This time around we will not sit idly by. This time around we will not keep silent.
GREEK BLOGGERS AGAINST DISCRIMINATION



Το βρίκω αρκετά ισορροπημένο σα γραφή, συμφωνώ με ό,τι προσπαθεί να πετύχει και δε μου θυμίζει το γνωστό στρατευμένο στυλ που χαρακτηρίζει αρκετές gay διεκδικήσεις, και που θεωρώ ότι συχνά καταλήγει να δημιουργεί στερεότυπα που οδηγούν κι αυτά σε γκετοποίηση.

Ανεξάρτητα από το πού βρίσκεται ο καθένας, θεωρώ αυτονόητο να μπορεί να κατοχυρωθεί νομικά η απόφαση δύο ανθρώπων του ιδίου φύλου να ζήσουν μαζί.



Όσον αφορά εμένα, μεγάλωσα σε ένα περιβάλλον αρκετά αρνητικό απέναντι στην ομοφυλοφιλία. Μεγαλώνοντας, είχα την τύχη να γνωρίσω από κοντά κάποιους ανθρώπους που μου ανοίξανε λίγο τα μάτια. Δεν ξέρω αν η ομοφυλοφιλία είναι μια "φυσιολογική", αλλά συκοφαντημένη κατάσταση, ή κάποιου είδους "αναπηρία" - και παρακαλώ, ας μη σπεύσουν κάποιοι να παρεξηγηθούν. Κανένα επιχείρημα, της μίας ή της άλλης πλευράς, δεν με πείθει οριστικά για καμμία από τις δύο εκδοχές.

Το καίριο, για μένα, κι αυτό στο οποίο επιμένω, γιατί είναι αποτέλεσμα της εμπειρίας που έχω από τη συνανστροφή μου με φίλους ομοφυλόφιλης επιλογής, είναι ότι το θέμα δεν είναι εκεί. Εγώ γνώρισα ανθρώπους γλυκύτατους, δοτικούς... πού διάολο είναι το πρόβλημα, δεν καταλαβαίνω.

Ακόμα κι αν κάποιος με πείσει ότι πρόκειται περί αναπηρίας, πράγμα που δεν θεωρώ πιθανό να συμβεί στο άμεσο μέλλον, εγώ θα την κατατάξω κάπου κοντά στην μυωπία, ή την πλατυποδία.

Δυστυχώς, αυτοί που φωνασκούν και εξαπολύουν μύδρους εναντίον των συνανθρώπων τους -και μάλιστα για πράγματα που δεν τους αφορούν- , είτε το κάνουν για να καλύψουν δικές τους κραυγαλέες αναπηρίες, κατά τη γνωστή αυτοδικαιωτική συνταγή που όλοι μας, κατά καιρούς, έχουμε εφαρμόσει, είτε γιατί τέτοιου είδους ζητήματα τους προκαλούν έναν βαθύ ψυχολογικό πανικό- και ο νοών νοείτω.


Κατά τ' άλλα, η όλη συζήτηση έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Αναφέρω χαρακτηριστικά ότι ο όρος "Ομοφυλόφιλος" είναι σχετικά πρόσφατος- επινοήθηκε από έναν Γερμανό γιατρό του 19ου αι. (τι άλλο θα μπορούσε να είναι ο εν λόγω κύριος, πέρα από Γερμανός;). Η ομοφυλοφιλία, είναι γνωστή από τότε που εμφανίστηκε ο άνθρωπος. Η ιδέα του ομοφυλόφιλου ως ενός όντος με εντελώς ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, όμως, μια άποψη που οδήγησε με μαθηματική βεβαιότητα στη δημιουργία εγκλωβιστικών στερεοτύπων, δεν υπήρχε ως τα τότε.

Όσον αφορά την άποψη των ανθρώπων της Εκκλησίας, θεωρώ καίριο το ερώτημα (για τους έχοντες σχέση με την Εκκλησία, για τους λοιπούς, αυτονόητα, δεν τίθεται καν ζήτημα) περί του αν αντιμετωπίζουμε τις απόψεις των Πατέρων ως θέσφατα. Πέραν των καίριων δογματικών ζητημάτων, αποκλείουμε κάποιες από τις απόψεις των Πατέρων να ήταν απλώς προϊόντα των κοινωνιών στις οποίες έζησαν; Απάντηση δεν έχω, ερώτημα θέτω.


Κατά τ' άλλα, θλίβομαι όταν διαβάζω σοβαρούς ανθρώπους να βγάζουν τις εμμονές τους και να επικαλούνται αστεία επιχειρήματα για να στηρίξουν την αποστροφή που τους προακαλεί η ομοφυλοφιλία - αποστροφή που μάλλον ψυχολογικά θα έπρεπε να διερευνηθεί. Το γνωστό επιχείρημα, λ.χ. ότι είναι ενάντια στη φύση, προκαλεί μειδιάματα σε όσους έχουν ζήσει με ζώα και έχουν δε τι γίνεται. Εκτός εάν αναφέρονται στην "κατά φύσιν" πραγματικότητα του ανθρώπου με θεολογικούς όρους. Αν είναι έτσι, όμως, ας νερώσουν το κρασί τους (βλ. προηγούμενο post), μια και αμφιβάλλω για το ποια επιλογή, ή πράξη, ή συνήθεια όλων μας θα χαρακτηριζόταν "κατά φύσιν".

Όσοι πάλι δεν κάνουν άλλο από το να μιλούν για σχέσεις νόμιμες και σχέσεις παράνομες, και διαπνέονται από μια αξιοπαρατήρητη εμμονή με το Νόμο εν γένει, τι να πω... Μάλλον, για κάποιο λόγο, τους διέφυγε το "Παρήλθεν η σκια του νόμου, της Χάριτος ελθούσης".

UPDATE: Μια σκέψη που μου ήρθε σήμερα: Δεν μου φαίνεται διόλου απίθανο η Δ.Ι.Σ. να υιοθέτησε μια τόσο αυστηρή στάση, και να προέβη σε ανακοίνωση που περιείχε τόσο βαρείς χαρακτηρισμούς, μόνο και μόνο για να δώσουν κάποιοι ένα μήνυμα στον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο. Ο Θεσσαλονίκης Άνθιμος, όταν ρωτήθηκε από δημοσιογράφο για τη διάσταση ανάμεσα στην ήπια στάση του Ιερώνυμου και την ανακοίνωση που εκδόθηκε τελικά, απάντησε: "
Εκείνη ήταν η άποψη του ενός και αυτή είναι των δεκατριών".
Αν το διαβάσω καλόπιστα, μοιάζει με υπογράμμιση της συνοδικότητας. Αν σταθώ λίγο πιο καχύποπτα, μπορεί και να λεει "ποιος είσα 'συ που θα μας χαλάσεις το μαγαζί!"
Επίσης άφησε ανοικτό το ενδεχόμενο επιβολής πνευματικών κυρώσεων στα μέλη της Εκκλησίας που ενδεχομένως συνάψουν «σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης». «Ηταν γραμμένο στο συνοδικό ανακοινωθέν αλλά αφαιρέθηκε για να μην θεωρηθεί απειλή», είπε. Με τις υγείες μας!

* Σημείωση, μετά από παρέμβαση της Ν.: Το σχόλιο για τους Γερμανούς αναφερόταν στη μανία τους να γίνονται αναλυτικοί, περιγραφικοί, να κατατάσσουν τα πάντα σε κατηγορίες, κτλ. Κατά τα άλλα, απέναντι σε τέτοια ζητήματα είναι πολύ ανοιχτοί.

14 σχόλια:

Pastaflora είπε...

Προσυπογράφω.

gay super hero είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
gay super hero είπε...

Εκ μέρους όλων σε ευχαριστώ θερμά όχι μόνο για την υπέροχη υποστήριξή σου αλλά και επειδή τη συνοδεύεις από ένα εξίσου καίριο δικό σου κείμενο.

Όσο γι'αυτό που έγραψες, ναι τα μυαλά των ανθρώπων θα ανοίξουν με τον καιρό. Συν Αθηνά και χείρα κίνει όμως :-)

ολα θα πανε καλα... είπε...

Καλησπέρα.
Έβαλα κι εγώ το κείμενο αυτό στο blog μου,λίγες μέρες πριν.
Μου αρέσει η θέση σου.
Περιμένω να μου πεις τίποτα για το τραγούδι που ανήρτησα.
:)

stassa είπε...

Α ρε Παλιέ Συμμαθητή, να είχανε όλοι οι πιστοί τόσο σίγουρη πίστη, που να μην την ταρακουνάει έτσι εύκολα ό,τι κάνει ο γείτονας...

Πάντως δεν κατηγορώ κανέναν. Δεν έχουνε όλοι την ίδια μόρφωση, και χρειάζεται καλλιέργεια για να σκέφτεσαι για την πάρτη σου (να συλλογιέσαι ελεύθερα κλπ)

Καλά, εσύ πήγες και σε καλό σχολείο :P

doctor είπε...

ΕΧΩ ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ΝΕΑ!!!

Ο φίλος blogger Ioannisk, έπειτα από 6 μήνες περιπετειών με την υγεία του (υπέστη ανεύρυσμα στις 10 Σεπτεμβρίου 2007), επέστρεψε και άφησε σχόλιο στο blog του!!!

Η χαρά μου είναι απίστευτη. Μπείτε να αφήσετε μήνυμα συμπαράστασης:

http://ioanniskaramitros.blogspot.com/

doctor

Christophorus είπε...

@ doc: Χαίρομαι πολύ, σ' ευχαριστώ για την πληροφορία!

@ Stassa: Θα προτιμούσα να ήμουν Παλιόφιλος, ουχί μόνον Παλιός Συμμαθητής...

;)

Credit είπε...

Έχει κυκλοφορήσει πρόσφατα μια μελέτη για την ομοφυλοφυλία τσην Αρχαία Ελλάδα πολύ σοβαρή, δίνοντας έμφαση στις πολιτικές προεκτάσεις του θέματος. Θα βρω τον τίτλο και τον συγγραφέα και θα στα πω. Φαίνεται τελικά ότι εξαιτίας της απόκρυψης του σημαντικότατου ρόλου της ομοφυλοφυλίας στην Αρχαία Ελλάδα από την ορθόδοξη εκκλησία έχουμε λανθασμένη άποψη για τη δομή και τη λειτουργία της πόλης-κράτους αλλά και της αρχαίας κοινωνίας.
Μάλλον στο Βυζάντιο πρέπει να εντοπιστεί η απαρχή του στιγματισμού των ομοφυλόφιλων και τη μετατροπή της θεώρησης της ομοφυλοφυλίας από αδιάφορη, αναμενόμενη ανθρώπινη έκφραση σε ασθένεια.
Όσο για αυτά που συμβαίνουν σήμερα, πιστεύω ότι μόνο με νομοσχέδια δεν προχωράμε. Όταν για παράδειγμα κάποιος συγγενής μου λέει ότι δεν αφήνει το γιό του που έχει ταλέντο στη ζωγραφική να γίνει ζωγράφος γιατί θα γίνει παλιοαδερφή, ποιο νομοσχέδιο θα σώσει το γιό του αν είναι ομοφυλόφιλος? Οι γονείς πιστεύω παίζουν κρίσιμο ρόλο στη διαμόρφωση άποψης για το θέμα. Μακρυγορώ όμως και θα σταματήσω.
Σε φιλώ σταυρωτά.

Christophorus είπε...

Καλώς την! Δυο βδομάδες σε ψάχνω! καλά;

Νομίζω ότι η ιστορία ξεκινά πριν το Βυζάντιο, λόγω των στοιχείων του Ιουδαϊσμού που επιβίωσαν στο Χριστιανισμό και λόγω της προσπάθειας της πρώτης Εκκλησίας να βάλει ένα φρένο την γενικότερη έκλυση που παρουσιαζόταν κατά τα έτη της παρακμής της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας - αλλά μάλλον... το παράκαναν!

Κάτι που είναι πολύ βασικό, είναι ότι, ξεκινώντας από τους χρόνους του Ιπποκράτη και μέχρι πριν δυο-τρεις αιώνες, η γυναίκα αντιμετωπιζόταν ως ατελέστερη εκδοχή του άνδρα. Άυτό ήταν απόρροια του κοσμοειδώλου των Αρχαίων, βάσει του οποίου ο άνδρας ήταν-εξ ορισμού- ανώτερος. Κατ' επέκταση, κάθε "παράβαση", όπως η ομοφυλοφιλία, πολλές φορές θεωρήθηκε ως απόπειρα διασάλευσης της μεταφυσικής τάξης των πραγμάτων -αναφέρομαι στο Μεσαίωνα- και οι ποινές ήταν ιδιαίτερα σκληρές, κυρίως για τις ομοφυλόφιλες γυναίκες, καθώς θεωρούνταν ως "σφετερίστριες" των ανδρικών προνομίων.
Περισσότερα, και άκρως ενδιαφέροντα, στο βιβλίο "Κατασκευάζοντας το Φύλο" (making Sex)του Thomas Laquer, εκδ. Πολύτροπο.

Οι ποινικοί κώδικες του Βυζαντίου προέβλεπαν βάρβαρες ποινές για τους ομοφυλόφιλους, αλλά έχω την εντύπωση ότι περιέπεσαν σε αχρηστία από ένα σημείο και πέρα.

Για τον συγγενή σου, τι να πω... Κουράγιο στο γιο του εύχομαι, γιατί θα του χρειαστεί. Άσε που, αν πιστέψουμε κάποια από τις θεωρίες που υπάρχουν, ο ομοφυλόφοβος μπαμπάς κινδυνεύει να επιτελέσει την αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Δηλαδή, βασικά ο γιος κινδυνεύει, γιατί αν βγει πως προτιμά τα αγόρια από τα κορίτσια, με τέοιον πατέρα, θα έχει ασύλληπτες εσωτερικές συγκρούσεις το παιδί.

Πάντως, να πω κι αυτό: Το "Εξομολογητάριον" του Αγ. Νικοδήμου του Αγιορείτου, παρά το ότι σαφώς συμπεριλαμβάνει την ομοφυλόφιλη συνεύρεση στά αμαρτήματα, δεν προβλέπει αυστηρότερα επιτίμια απ' ό,τι για τη μοιχεία ή την πορνεία. Μ' αυτό θέλω να πω ότι η αυστηρότητα των εγχωρίων Ταλιμπανιζώντων δεν έχει έρεισμα ούτε σ' αυτά που οι ίδιοι επικαλούνται.


Φιλώ σε...

stassa είπε...

@ Stassa: Θα προτιμούσα να ήμουν Παλιόφιλος, ουχί μόνον Παλιός Συμμαθητής...

Ναι ρε μαν, αλλά παλιόφιλους έχω αρκετούς, από το σχολείο με πόσους λες νά 'χω κρατήσει επαφή; Ή, έστω, να την έχω ξαναπιάσει!

Χμμμ... Τί λες για το "Παλιέ Συμπροσκυνητή"; Το "Παλιέ μου Φίλε και Συμμαθητή μου" κάπως δεν το βλέπω να γίνεται σουξέ! :Ρ

Christophorus είπε...

Το "Παλαιός Συμπροσκυνητής" μ' αρέσει! Πάει και με τα γένεια μου!
;)

Christophorus είπε...

Ένα κείμενο από την "Καθημερινή" που βάζει κάποια πράματα στη θέση τους:

----------------------------

Συμβίωση και Εκκλησία
Του Παντελη Καλαϊτζιδη / Συντονιστής της Ακαδημίας Θεολογικών Σπουδών Ι. Μητροπόλεως Δημητριάδος και πάρεδρος ε. θ. του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου.

Σε αντίθεση με τα όσα ανιστορικά διατείνονται οι φωνασκούντες στα τηλεπαράθυρα κληρικοί και θεολόγοι, για δέκα σχεδόν αιώνες ο γάμος και τα σχετικά με τη νομοθεσία του ανήκαν στην αποκλειστική αρμοδιότητα της πολιτείας («πολιτικός γάμος»). Η υποχρεωτική ιερολογία του γάμου ξεκινάει μόλις το 893 μ. Χ. από τον αυτοκράτορα Λέοντα ΣΤ΄ τον Σοφό, ενώ και αυτή ακόμη η απλή νομική κατοχύρωση της εκκλησιαστικής ιερολογίας του γάμου (που ώς το τέλος του 9ου μ.Χ. αιώνα δεν είναι πλήρως διαμορφωμένη) αρχίζει από την εποχή του Ιουστινιανού και μετά. Την ίδια περίοδο έχουμε νόμιμες (κατά την πολιτεία) μορφές εκτός γάμου συμβίωσης (παλλακεία), με τις οποίες αν και η Εκκλησία διαφωνούσε, από λεπτότητα έναντι του νόμου (και των εμπλεκόμενων προσώπων;) και εφαρμόζοντας την εκκλησιαστική αρχή της οικονομίας, φαίνεται εξωτερικά να τις ανεχόταν. Οσο ο γάμος ήταν στην αποκλειστική αρμοδιότητα της κρατικής αρχής, η εκκλησιαστική ευλογία του δεν είχε κανένα σχεδόν τελετουργικό περιεχόμενο, και οι σύζυγοι ενυμφεύοντο κατά την ευχαριστιακή σύναξη, όπως διαβάζουμε για παράδειγμα στις συγγραφές του αγίου Ιγνατίου Αντιοχείας (2ος μ.Χ. αι.). Οταν, όμως, η Εκκλησία απέκτησε νομικές/κοσμικές αρμοδιότητες επί του γάμου, μειώθηκε σημαντικά, αν δεν τέθηκε πλήρως στο περιθώριο, ο εκκλησιολογικός και μυσταγωγικός του χαρακτήρας, και επικράτησε ο κοινωνικός κομφορμισμός.

Υπό το φως των ανωτέρω, και δεδομένου ότι σκοπός και πρωταρχική αποστολή της Εκκλησίας δεν είναι ο γάμος καθ’ εαυτόν και η οικογένεια, αλλά η σωτηρία του κόσμου και του ανθρώπου, θεωρούμε ότι η εκ μέρους της πολιτείας προσπάθεια νομικής ρύθμισης της ελεύθερης συμβίωσης επιλύει ορισμένα σοβαρά προβλήματα, και μπορεί ενδεχομένως να λειτουργήσει «φιλάνθρωπα» για όσους συνήθως οι συντηρητικοί θρησκευόμενοι θεωρούν «αμαρτωλούς» και «απολωλότες»: τα ετερόφυλα ζευγάρια που συζούν ελεύθερα και τους ομοφυλόφιλους. Υπάρχουν σοβαρά νομικά, κοινωνικά αλλά και ανθρώπινα προβλήματα που ανακύπτουν από τις συμβιώσεις αυτές, τα οποία μια υπεύθυνη πολιτεία που ασκεί τα δικαιώματά της στο πεδίο της δικής της δικαιοδοσίας, και που παράλληλα σέβεται τη θρησκευτική ετερότητα και ελευθερία καθώς και τις προσωπικές επιλογές των πολιτών της δεν μπορεί να αγνοεί. Μπροστά στα ίδια αυτά προβλήματα και μια ποιμαντικά ευαίσθητη Εκκλησία δεν μπορεί να κλείνει υποκριτικά τα μάτια και να εκδίδει απλώς καταδικαστικούς φετβάδες. Θα ήταν λάθος, εξάλλου, να αρνηθεί η Εκκλησία ότι ακόμη και από αυτές τις θεωρούμενες «αμαρτωλές» σχέσεις δεν απουσιάζει εντελώς η αγάπη: «Το γαρ πάντη άμοιρον του αγαθού ούτε ον, ούτε εν τοις ούσι», μας θυμίζει ο Διονύσιος Αρεοπαγίτης.

Με το υπό συζήτηση σχέδιο νόμου η πολιτεία έρχεται να ρυθμίσει νομικά μια πραγματικότητα που όλοι πλέον, πλην των ακραίων συντηρητικών, γνωρίζουν ότι υφίσταται. Καλό θα ήταν, βέβαια, να λάβει παράλληλα η πολιτεία μέτρα ενίσχυσης του θεσμού του γάμου και της οικογένειας και να μην προβάλλει την προτεινόμενη λύση ως πρότυπο κοινωνικής συμβίωσης. Η Εκκλησία, από τη σκοπιά της, ευχής έργον θα ήταν να αποφύγει τις εύκολες φωνασκίες και τις ανέξοδες (και υποκριτικές) ηθικές καταδίκες. Καθήκον της δεν είναι να αναμιγνύεται συνεχώς σε ζητήματα που είναι αρμοδιότητα της πολιτείας ούτε να σπεύσει να υποκαταστήσει την κρίση του Θεού.

Πιστεύουμε, όμως, ότι η εκ μέρους της Εκκλησίας υιοθέτηση μιας τέτοιας στάσης δεν μπορεί να συμβεί χωρίς τις παρακάτω προϋποθέσεις: α) να αποδεχτεί η Εκκλησία πως τα νομικά και συμβολαιογραφικά ζητήματα που άπτονται του γάμου είναι της αποκλειστικής αρμοδιότητας της πολιτείας, κρατώντας για τον εαυτό της τη μυστηριακή, μυσταγωγική και πνευματική διάστασή του, και ξεπερνώντας την παιδική ασθένεια που την κάνει να νομίζει ότι μπορεί να είναι «Νύμφη Χριστού» και «μυσταγωγός της σωτηρίας» αλλά ταυτοχρόνως και ληξίαρχος του κράτους! β) να ξαναβρεί όλη την ποικιλία στάσεων και απόψεων που διέκριναν τη στάση της αρχαίας Εκκλησίας σε παρόμοια προβλήματα· να αναγνωρίσει ότι το μυστήριο του γάμου ξεκινάει από την ίδια τη συνάντηση του άνδρα και της γυναίκας (και όχι απλώς από την ιερολογία) και να επανατοποθετήσει θεολογικά το ζήτημα της σεξουαλικότητας, επαναπροσεγγίζοντας με πιο θετικό τρόπο την πρόκληση μιας θεολογίας της ηδονής και της τρυφερότητας, μακριά από την μονομέρεια της θεώρησης του γάμου αποκλειστικά υπό το πρίσμα της τεκνοποιίας· γ) να ασχοληθεί επιτέλους σοβαρά με την κατήχηση και το στοιχειώδη θεολογικό καταρτισμό των μελών της, αναγνωρίζοντας ταυτοχρόνως την πραγματικότητα της ανοιχτής κοινωνίας και ξεπερνώντας τις εθναρχικές της χίμαιρες και την αναχρονιστική καθήλωσή της στο παρελθόν.
----------------------------------

stassa είπε...

Παλιός Συμπροσκυνητής! Έκλεισε!

Ψιτ, κοίτα, άμα σε ρωτάει κανένας άνθρωπος που δεν καταλαβαίνει και πολλά, μην λες για κάνα Όρος και με ξεφωνίσεις, προσκυνήσαμε την Αγιότητά του να λες, με νόημα, κι ας τους να ψάχνονται...!

(γμτ, δεν μπορώ να βρω αρκετά μεγάλο σμαϊλάκι γι' αυτό... πλάκα κάνω! Μα τον Μέγα Βτζαχ!)

Το άρθρο του Καλαϊντζίδη έπρεπε να το βάλεις πρωτοσέλιδο βρε συ!

Ποιός είναι αυτός, μπάι δε γουέη; Εννοώ, εκτός από τους τίτλους του, έχει φανεί πουθενά, έτσι, δημόσια; Γιατί τή λέει πολύ άσχημα στους κληρικούς σ' αυτό το άρθρο... θα λειώσουν τα παπουτσάκια του;

Christophorus είπε...

@ Stassa:

Τον Καλαϊτζίδη δεν τον ξέρω. Ούτε δύναμαι να αποφανθώ περί των υποδημάτων αυτού...