Ως παιδί, υπήρξα φανατικός πολέμιος μιας συνήθειας του πατέρα μου- του καπνίσματος. Δεν κατάφερα και πολλά.
Ως έφηβος, είχα τη φρόνηση να μη θέλω να δοκιμάσω, φοβούμενος ότι θα κολλούσα - αλλά όχι και τη σοφία ν' ακολουθήσω αυτή μου τη διαίσθηση μέχρι τέλους.
Δοκίμασα τσιγάρο- δεν μου είπε και πολλά. Η ζημιά έγινε όταν είδα τον "Κύκλο των Χαμένων Ποιητών", και θέλησα να ποζάρω κι εγώ ως διανοουμενίζων νεανίας: Ξέθαψα τα τσιμπούκια του παππού, βρήκα καπνό, δεν ήθελε και πολύ: η γεύση με κέρδισε.
Με κάτι χλιαρές και ανεπιτυχείς απόπειρες να το ελαττώσω ή να το κόψω, πέρασαν τα επόμενα 18 χρόνια.
Σήμερα είναι η 12η μέρα από τότε που κάπνισα για τελευταία(;) φορά- με τη βοήθεια βελονισμού. Μάλλον πάμε καλά, ο βελονισμός μειώνει την αίσθηση της στέρησης τις πρώτες κρίσιμες μέρες σε επίπεδα που μπορώ να παλέψω.
Αλλά κάποιες φορές μου λείπει πολύ - και, όσο κι αν ακούγεται περίεργο, με λυπεί κιόλας που στερούμαι την πίπα μου. Σαν κάποιου είδους ακρωτηριασμός...
12 σχόλια:
Δεν είναι τίποτα άλλο από μί απόφαση να το κόψεις. Όπως εσύ έτσι κι'εγω πέρασα την εφηβεία μου χωρίς τσιγάρο. Πλήν κάποιων εξαιρέσεων στα 14-15 για την φιγούρα. (Λαθραία αμερικάνικα, PALL MALL, WINSTON, SALEM, από τον περιπτερά στο τρίγωνο Ροβέρτου Γκάλι με Καλισπέρη). Άρχισα με πίπα στα 26 και μετά τσιγάρα για ευκολία. Πίπα + τσιγαρα 5 την ημέρα.Το 'κοψα στα 31 πριν παντρεφτώ, το ξανάρχισα στα 38 όταν χώριζα. Μετά έφθασα στα 3 πακέτα την ημέρα (και 4 άν ξενυχτούσα με φίλους σε μπουζουκοταβέρνες). Δυσφορίες και πόνους στο στομάχι, απώλεια όσφρησης και άρωμα νικοτίνης παντού στο σώμα. Επίσκεψη στην οδοντίατρο (την γουστάριζα κι' όλας). Λέει αυτή "εδώ δεν θα έρθεις με τσιγάρο στο στόμα πριν την επέμβαση" (4 οι επεμβάσεις).
Σκέφτηκα, ευκαιρία για μια αναστολή του καπνίσματος. Δεν είπα το κόβω. Όχι στα παχιά λόγια. Ούτως ή άλλως το είχα "ξανακόψει" κι' άλλες φορές. Η αναστολή κράτησε τις 4 εβδομάδες των οδοντιατρικών και συνεχίστηκε απρόσκοπτα μέχρι σήμερα. Το φλέρτ με την οδοντίατρο δεν πέτυχε. Κρατήσαμε μια αγνή επαγγελματική σχέση.
Σ' ευχαριστώ που μοιράστηκες μαζί μου τη δική σου εμπειρία. Διαφωνώ ως προς τα περί αποφάσεως: Σε μένα ο εθισμός ήταν ισχυρός, ακόμη και άρρωστος κάπνιζα. Μόνο με το βελονισμό κατάφερα να κρατηθώ μακριά από τσιγάρο τα πρώτα κρίσμα 24ωρα. (Ααααχ! πώς θα ήθελα ν' ανάψω την πίπα μου τώρα! -εχμ!)
Η αλήθεια είναι, κύρια, πως βοήθησε το γεγονός ότι ο οργανισμός μου δεν άντεχε πλέον την νικοτίνη. Την απέβαλε με μια εσωτερική ώθηση σιχασιάς προς το τσιγάρο και εύκολης αποχής από αυτό. Σαν να είχα δηλητηριαστεί και οργανισμός απαιτούσε μια ανάνηψη υγείας. Έτσι ξαναβρήκα την χαμένη μου όσφρηση και γεύση, σοβαρά συστατικά για κάποιον που μαγειρεύει καθημερινά.(Όχι σαν επάγγελμα αλλά σαν διάθεση.
Πέραν όλων αυτών για τα οποία σου εύχομαι καλή προσπάθεια και αίσιο αποτέλεσμα, παίρνω το θάρρος να σου ζητήσω κάτι. Σε προηγούμενα posts είχες αναρτήσει μουσική. Έχω στο στοκ ένα post το οποίο απαιτεί μουσική επένδυση και δεν ξέρω πως να την αναρτήσω. Η βοήθεια του blogger δεν μου διασαφηνίζει την διαδικασία, (ίσως έχω και ελαφριά αρτηριοσκλήρωση). Αν σου είναι εύκολο στείλε μου τα βήματα προσέγγισης αυτού του βοηθήματος. Ευχαριστώ!
Συγγνώμη για την αργοπορία.
Ό,τι ξέρω το έμαθα απ' τον Πόντικα.
Αυτός τα λέει καλύτερα:
http://mickey2006-help.blogspot.com/
Σ' ευχαριστώ, το ψάχνω ήδη.
Κουράγιο γέροντα. Κατάφερε τα κι ίσως πεισθώ να δοκιμάσω κι εγώ :-)
Κουράγιο! Τα πρώτα 100 είναι τα δύσκολα χρόνια...
Πέρ' από το αστειάκι, χαίρομαι που βρήκες τη δύναμη. Σε θαυμάζω. Κράτα την!!!!!!!!!!!!!!!
πκ, ευχαριστώ θερμά! Εύχου να τα καταφέρω...
Οίστρε, το ότι μια δική μου επιτυχία θ' αποτελέσει κίνητρο για σένα, είναι σπουδαίο κίνητρο και για μένα!
Καλη επιτυχια και απο μενα..Και μη φοβασαι,Οπως ελεγε καποιος:"το να κοψεις το καπνισμα ειναι το πιο ευκολο πραγμα στον κοσμο...το εχω κανει χιλιαδες φορες" :)
Εγώ πάλι, προσπαθούσα για χρόνια ν' αρχίσω το κάπνισμα, αλλά δεν είχα θέληση.
Πάνε τρία- τέσσερα χρόνια που δεν έχω καπνίσει και πριν κάπνιζα κάθε λίγους μήνες και μετά το έκοβα για λίγους μήνες. Βέβαια καπνίζω παθητικά, γιατί όταν μένεις στο ίδιο δωμάτιο μ' έναν άνθρωπο που δεν μπορεί να κάτσει χωρίς τσιγάρο πάνω από μισή ώρα, ε.
Προσπαθώ να σε φανταστώ, παππού χωρίς πίπα και μου φαίνεται περίεργο. Σε θυμάμαι από το σχολείο που ξεκίνησες :) Ε, καλή δύναμη!!
Όσο για το βελονισμό... μα καλά, δε φοβάσαι τις βελόνες εσύ;
μπήκα γιατί είδα την πίπα που δεν είναι πίπα.
είναι κάτι άλλο.
τι είναι;
είναι εικόνα.
εικονική πίπα.
εικονικά καπνίζουμε και πραγματικά επιθυμούμε, λιμοκτονούμε, αυτοκτονούμε.
ένα αστείο για να μην καταδεχτείς να κόψεις το τσιγάρο:
ο παππούς κάπνιζε μετά ασυστόλου εμμονής.
παππού, γιατί καπνίζεις τόσο πολύ;
μου είπαν παιδάκι μου ότι το κάπνισμα σκοτώνει τα μικρόβια.
καλέ παππού, λάθος! και καπνίζεις τόσα χρόνια, έτσι, για λάθος λόγο!
την άλλη μέρα ο παππούς έκοψε τη συνήθεια μαχαίρι.
κι ένας πραγματικός λόγος για να απομακρυνθεί κανείς είναι η γάγγραινα και το σάπισμα των αγγείων (το 'και' είναι πλεονασμός), πολύ περσότερο κι από τον περίφημο καρκίνο...
dorian, ευχαριστώ για την επίσκεψη- και για τις ευχές, βεβαίως-βεβαίως!
abttha, να είσαι καλά!
stassa, ευτυχώς δι' εμέ, δεν φοβάμαι τις βελόνες! Άσε που είναι μιας χρήσεως.
Lol για τη δι΄γηση των δικών σου εμπειριών!
Και μένα μου φαίνεται περίεργο να είμαι... άπιπος, αλλά τι να κάμωμε, είπα να αυξήσω λίγο τις πιθανότητες να γεράσω!
Update στα του πολέμου:
Ήδη, το ότι λαχανιάζω λιγότερο, είναι σημαντικό κίνητρο για τη συνέχεια του... πολέμου.
Την 32η ημέρα αποχής, 'εκαμα ένα τσιγαράκι... Μέρες είχε καρφωθεί στο μυαλό μου.
Λειτούργησε μάλλον απομυθοποιητικά, τις επόμενες ημέρες η επιθυμία για κάπνισμα είχε μειωθεί.
Δημοσίευση σχολίου