Conrad Schumann, 1942-1988

Στις 15 Αυγούστου του 1961, το Τείχος του Βερολίνου μετρούσε ζωή μόνο δυο ημερών και ήταν τείχος μόνο κατ' όνομα: σε πολλά σημεία δεν ήταν παρά ένας χαμηλός φράχτης από αγκαθωτό συρματόπλεγμα.

Όπως στη γωνία των οδών Ruppiner Straße και Bernauer Straße, όπου βρέθηκε να φυλά σκοπιά ο 19χρονος Conrad Schumann από τη Σαξωνία.
Το παλληκαράκι, σα χαμένο, ολότελα απροετοίμαστο, βρέθηκε αντιμέτωπο με προπηλακισμούς από Δυτικοβερολινέζους και Ανατολικοβερολινέζους διαδηλωτές εξίσου, καθώς και με το ηθικό δίλημμα του τι θα πράξει αν οι συνθήκες απαιτήσουν να πυροβολήσει.
Κάπνιζε το ένα τσιγάρο πίσω απ' τ' άλλο κι άρχισε να το σκέφτεται - κι αυτό έγινε αμέσως αντιληπτό από τους παρευρισκόμενους θεατές της δυτικής μεριάς, οι οποίοι σταμάτησαν να τον βρίζουν κι άρχισαν να τον παροτρύνουν να αποσκιρτήσει. Μετά από λίγο, έφτασε κι ένα περιπολικό και άνοιξε μια από τις πόρτες του, ως δείγμα εγγύησης για την ασφάλειά του.

Η στιγμή που ο νεότατος Conrad Schumann πηδά πάνω απ΄ το αγκαθωτό συρματόπλεγμα αποτυπώθηκε στην γνωστότερη, ίσως, φωτογραφία του Ψυχρού Πολέμου.


'Εχτισε τη ζωή του στη Δυτική Γερμανία - παντρεύτηκε μια Δυτικογερμανή και έζησε στη Βαυαρία.

Μετά την πτώση του Τείχους, ο Schumann θέλησε να επισκεφτεί τη γενέτειρά του. Eκεί, του έμελλε να έρθει αντιμέτωπος με τη απόρριψη παλαιών φίλων και συγγενών, που τον θεωρούσαν προδότη - για την ακρίβεια, κάτι σαν τον αρχετυπικό λιποτάκτη, λόγω και της διάσημης φωτογραφίας και της συνακόλουθης χρησιμοποίησής της από τις υπηρεσίες προπαγάνδας του καθεστώτος. Το Τείχος, για όσο υπήρχε, τον προστάτευε εμποδίζοντάς τον να έρθει σε επαφή με αυτήν την πικρή πραγματικότητα.

Κρεμάστηκε το 1998, σε ηλικία 56 ετών. Η οικογένειά του απέδωσε την πράξη του σε προσωπικά προβλήματα.

Οι πληροφορίες προέρχονται από το βιβλίο του Frederick Taylor "The Berln Wall"